هفته نامه آیینه یزد

عدالت گمشده فرهنگیان!!

نویسنده: محمدعلی وزیری

سه‌شنبه ششم مهر یزد کانون بازنشستگان فرهنگی شاهد دو تجمع بود. :«یاد یاران» که به رسم چندسال گذشته به همت کانون بازنشستگان فرهنگی به تدریح و براساس رده‌های سنی مختلف دعوت شدند و طی مراسم باشکوهی با حضور استاندار، پیشکسوتان، عده‌ای از مدیران کل سابق، مدیران کل ادارات و میهمان ویژه، مراسم تجلیل برگزار گردید و با ابراز رضایت مدعوینی که بعضاً اقرار می‌کنند پس از بازنشستگی این اولین باری بوده که مورد تقدیر و تفقد قرارگرفته‌اند. مراسم بعدی هم عصر همان‌روز بود که بازنشستگان به صورت تجمع خودجوش و باشکوهی در پی فراخوان کشوری در روز «خانواده و تکریم بازنشستگان» در محل کانون بازنشستگان گرد هم آمدند در هردو مراسم شاه بیت کلام سخن گویندگان رفع تبعیض و درخواست اجرای عدالت درحق معلمان خاصه بازنشستگان فرهنگی بود. معلم سی سال با همه توش و توان ازجان مایه می‌گذارد و با شبنم عشق نهال انسان دانا و پارسا می‌کارد و می‌پروراند تا درسایه این نهال و در پیوند این نهال‌ها ایران، بوستان دانش و دین گشته در جامعه جهانی چون همیشه تاریخ سربلند باشد و او هم در سایه‌سار این درختان در وقت پیری و ناتوانی آرامش داشته باشد اما دوصد حیف که «مصیبت بود پیری» با مشاهده و مقایسه فیش حقوق معلم بازنشسته به ویژه بازنشستگان قبل از سال 1379 در می‌یابیم در برابر تورم و افت ارزش پول ملی عنایتی به ترمیم آن نشده و قانون به طور کامل برای آنها اجرا نشده است تمام حرف این تجمع بر روی پلاکاردی که بانویی معلم در دست گرفته بود خلاصه می‌شد «خط فقر سه میلیون حقوق ما حدود یک میلیون».