هفته نامه آیینه یزد

صدای محرومان و مظلومان این سرزمین را به گوش جان بشنوید

مطالبه‌ی افکار عمومی و عقلای زمان جهت کنار گذاشتن مدیران و وزرای غیرهمسو با وعده‌های حضرتعالی حداقلِ خواسته‌های 24 میلیون نفر است.




متن سخنرانی علی اکبر بیدقی، دبیر مجمع اسلامی دانشجویان دانشگاه سمنان در روز دانشجو با حضور رییس‌جمهور در سفر استانی به سمنان:
به نام حضرت حق و عدل
پرورگار باطل را نابود و حق را پایدار می‌سازد. (ترجمه آیه 24 سوره شوری)
جناب آقای دکتر حسن روحانی، رییس محترم جمهور
امروز برای ما دانشجویان آزادی‌خواه یادآور خون و مبارزه و مقاومت است، یادآور 16 آذر سال 1332، که کارنامه‌ی خونین حکومتی استبدادی که ید طولایی در سرکوب مداوم جوانان و دانشجویان آرمان‌خواه این سرزمین داشت، بر سردر دانشگاه آویخته شد، تا این گردن‌آویز خون گواهی باشد، برای یکایک ما دانشجویان حال حاضر، که از یاد مبریم مسئولیت تاریخی و فطری خود را در مقابل هر آن که حصه‌ای از قدرت را در چنگ گرفته است اما آنگونه که شایسته است دغدغه‌ی مردم شریف این مرز و بوم را ندارد. تشکل مجمع اسلامی دانشجویان دانشگاه سمنان، به عنوان تشکلی منتقد و تحول‌خواه با سبقه بیست ساله که رسالت خود را احیای آرمان عدالت، برابری و آزادی می‌داند و در این راه از هیچ هزینه‌ای دریغ نمی‌کند، امروز به نمایندگی از کلیه تشکل‌های منتقد استان سمنان با شما زبان به نطق می‌گشاید. دانشجویان تحول‌خواه این سرزمین، هشت سال زمهریر سوزناک رخوت و سکون و تغییرستیزی که دولت نهم و دهم بی‌رحمانه بر تشکل‌های اصیل دانشجویی روا داشته شده بود، با مقاومت تاب آوردند و به وعده‌های شما در خصوص دانشگاهی امن و نه امنیتی و هم‌چنین امحا بدعت‌های سرکوب‌گرانه پیشین در مواجهه با دانشجویان امید بستند. اما چندی نگذشت که در دل این شور و امید، یاسی ناشی از ثبات وضع موجود ریشه دوانید.
باید بگوییم امروز به عنوان تنها تشکلی که در دولت شما با رای ناروا و غیرقانونی مسوولین دانشگاه سمنان با حکم تعلیق مواجه شد و انواع تضییقات و فشارهای ناروا را متحمل شد با شما سخن می‌گوییم. باید بگوییم امروز، شوربختانه در شرایطی با جنابعالی زبان به نطق و نقد می‌گشاییم که صلای حق‌طلبی و مطالبه‌گری دانشجویان به عنوان مهم‌ترین نیروی حامل تغییر در جامعه، به انحا گوناگون با تخویف و تهدید از سوی اقتدارگرایان سرمست قدرت خاموش می‌شود و دانشجویان آزاده و طالب حقیقت با احکام سنگین قضایی پس از اعتراضات دی ماه 1396 به بند اسارت کشیده می‌شوند تا در این اقتناص و فروبستگی موجود، اندیشه، جوانی، شور، حیات و روحیه مبارزه‌طلبی دانشجو، در ید قدرت چنان مچاله شود که جان و توانی برای اعتراض مجدد به مفاسد سیستم نداشته باشند و دیگر در این میان زبان سبزی نباشد که در جانبداری از مردمان شریف و محرومان و مظلومان این سرزمین، حاکمیت و قدرت را به صلیب نقد بکشاند. امروز، در شرایطی با شما زبان به نطق می‌گشاییم که کارگران سراسر کشور از جمله کارگران هفت تپه و کشاورزان قارنه، کارگران فولاد اهواز و... در پی اجرای سیاست‌های اقتصادی نئولیبرالی، که نتیجه‌اش تضاد فاجعه‌انگیز طبقاتی کنونی است، کمر خم نموده‌اند و در برای تامین حداقل معاش خود و خانواده‌شان، نیروی کار و جسم و جان و روانشان را عرضه می‌کنند و حتی گاه چنان دستفروش مظلومی که در شهر قم در آتش جور سوخت، در این بازی نابرابر و مشمئزکننده جان در مقابل نان از شدت تبعیض طبقاتی خرقه تهی می‌کنند اما نه تنها مطالباتشان اجرایی نمی‌شود بلکه از گزند تازیانه و شلاق ستم نیز در امان نیستند.
و اما وضعیت معلمان نیز دست کمی از وضعیت کارگران ندارد!
گسترش فشارهای اقتصادی و اجتماعی بر معلمان کشور که با کمترین دستمزدها و نازل‌ترین امکانات، بزرگترین و متعالی‌ترین خدمات را به فرزندان این کشور می‌رسانند، پرهیزگارانه خود را وقف بالندگی آنان می‌کنند و آرمان عدالت آموزشی را بر شانگان خود حمل می‌کنند، نمونه‌ای دیگری از اجحافاتی است که بر اقشار ضعیف و تحت ستم جامعه روا داشته می‌شود. این مژده وران آزادی که ردای شرافت بر تن، مبارزه برای عدالت آموزشی و مطالبات برحقشان را پیشه راه کرده‌اند و نجیبانه اندیشه فرزندان این خاک را از جمود و انجماد می‌رهانند. اما نه تنها اصحاب قدرت به خواست‌های حقانی آنان بهایی نمی‌دهند، بلکه آنان را روانه بند و حصر و فروبستگی می‌کنند تا گسستی عمیق میان اتحاد و هم‌بستگی این قشر شریف ایجاد کنند و آنان را به درون خود تبعید کنند، اما باید بدانید که روحیه حق‌طلب آنان از مطالبه‌گری و تحری‌جویی حقیقت دست نمی‌کشد و ما دانشجویان نیز دوشادوش و دست در دست کارگران و معلمان، دغدغه اقشار آسیب دیده و محروم جامعه را برگرده می‌کشیم و رسالت خود می‌دانیم که تا احقاق حق تام و کاملی صورت نگرفته است، نفس‌هایمان را وقف رنج‌هایشان سازیم و نجوای عدالت و برابری سر دهیم.
آقای رییس‌جمهور
حتما در خاطر دارید که با وعده رفع حصر، از جامعه‌ای قانونمند، بی‌حصر و زندان سخن می‌گفتید، اما تا کنون با وجود گذشت بیش از پنج سال از عمر دولتتان، کماکان معضل حصر محصورین، مهدی کروبی، میرحسین موسوی و زهرا رهنورد لاینحل باقی مانده است و بدیهی است که فعالین دانشجویی، پذیرای آن نیستند که هم‌چنان عقیده و فکر در بند و حصر باشد و کرامت انسان‌ها در جامعه‌ای که ریاست قوه مجریه‌اش را جنابعالی برعهده دارید و مداما شعار قانونگرایی و قانونمندی سر می‌دهید، خدشه‌دار شود. چرا که قانون برای برقراری عدالت و حفظ کرامت ذاتی انسان بماهو انسان در جوامع پا به عرصه‌ی ظهور گذاشته است و اگر شعار قانونگرایی را ورد زبان خود می‌سازید، باید به جای انتقاد از بی‌قانونی‌ها، خود راسا برخیزید و با امتثال از امر قانون تمام قد مجری عدالت باشید و در برابر نقض قانون بایستید. مطالبه‌ی ما دانشجویان از جنابعالی آن است که تا فرصت تغییر وضعیت را دارید و این زمان ارزشمند را از کف نداده‌اید، صدای جملگی محرومان و مظلومان این سرزمین را به گوش جان بشنوید. صدای مظلومیت‌های زنان، کارگران، معلمان، دانشجویان، در بندشدگان، محصوران و تمامی اقشاری که به نحوی از انحا حقوق و کرامت انسانیشان تحت تاثیر سیاست‌های نابرابر و تبعیض‌آمیز پایمال شده است.

سخنان نماینده‌ی انجمن اسلامی دانشگاه آزاد شاهرود
متن سخنان نماینده‌ی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه آزاد شاهرود نیز در پی می‌آید:
ای کسانی که ایمان آوردید چرا چیزی می‌گویید که انجام نمی‌دهید نزد خدا سخت ناپسند است که چیزی بگویید و انجام ندهید.
به نام خدای آزادی
آقای رییس جمهور سلام
بنده به نمایندگی از انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی شاهرود و جمعی از فعالین دانشجویی شرق استان سخن می‌گویم. متاسفانه دانشگاه آزاد بعد از فوت حضرت آیت‌ا... هاشمی رفسنجانی با مشکلات عدیده‌ای رو‌به‌رو است. برخوردهای هدفمند با تشکل‌های منتقد دانشجویی، اخراج اساتید مطرح صرفا به دلیل مواضع متفاوت و تبدیل دانشگاه به جولانگاهی برای خودنمایی عناصر خارج از دانشگاه کار را به جایی رسانده که نام دانشگاه آزاد عملاً بدل به پارادوکسی خنده‌دار شده است.
جناب آقای روحانی شما بعد از فوت آقای هاشمی در قبال انتصابات غیرقانونی دانشگاه آزاد چه کردید؟
آقای روحانی ما تشکل‌های دانشجویی و دیگر کنشگران سیاسی نه تنها 11 نفر بلکه هر کدام چندین 11 نفر را به پای صندوق‌های رای آوردیم حال نه تنها آن 11 نفرها بلکه خودمان هم از خود می‌پرسیم تحقق وعده‌ها چه شد. یادتان هست نه تنها آنانی که در حصرند بلکه همه زندانیان 88 باید آزاد شوند میرحسین موسوی، زهرا رهنورد، مهدی کروبی هنوز در حصرند. یادتان هست دانشگاه امن نه امنیتی؛ امروز مجموع احکام صادره برای دانشجویان در طول چند وقت اخیر به بیش از یک قرن میرسد. و آیا وعده‌های اقتصادی را به یاد دارید؟ ثبات بازار ارز، کنترل نرخ تورم، کاهش نرخ بیکاری؛ اما امروز کار به جایی رسیده که بانگ اعتراض کارگران از هفت تپه، فولادگران از خوزستان و معلمان از سراسر کشور به گوش همگان می‌رسد اما گویی میدان پاستور جزیی از همگان نیست. آقای رییس جمهور جان کلام ما و انتقاد اصلی بسیاری از کنشگران جامعه از جمله سندیکاهای کارگری سازمان‌های مردم نهاد و سایر فعالین اجتماعی و سیاسی کشور از حضرتعالی به طور روشن و صریح این است: ما احساس می‌کنیم رییس جمهور به نام تعامل با تمامی ساختار قدرت به منظور عدم سنگ‌اندازی آنها و در نتیجه اجرای برنامه‌های دولت عملا کیلومترها از مواضع خویش کوتاه آمده است به طوری که رییس جمهور نه تنها از مشکلات سخن نمی‌گوید بلکه با سکوت و گاها با سرپوش نهادن بر آنها عملا تنها سرمایه خود که پشتیبانی مردم است را از دست داده است.
آقای روحانی برای تغییر هنوز دیر نشده است، باری سخن بسیار است و مجال اندک پاره‌ای از مشکلات را بیان کردیم حال با توجه به اختیارات رییس جمهور در قانون اساسی پیشنهاداتی را به منظور برون رفت از فضای یاس و ناامیدی کنونی در کشور اعلام می‌داریم:
-1 لزوم ایجاد کمیته‌ی مشورتی دانشجویی که با رییس جمهور مستقیما در ارتباط باشند.
-2پیگیری مطالبه‌ی دانشجویان در زمینه‌ی مصونیت‌های سیاسی دانشجویی بالاخص دانشجویان عضو تشکل‌های اسلامی- سیاسی به منظور بالا بردن ضریب اطمینان و امنیت که در نهایت موجب نشاط در تشکل‌ها و به سبب آن نشاط در دانشگاه و جامعه می‌شود.
-3ارائه‌ی پیشنهاد اصلاح قانون اساسی به رهبر انقلاب به منظور کاهش قدرت نهادهای انتصابی و غیرپاسخگو با هدف افزایش دامنه‌ی انتخاب و تاثیر آرای مردم در امور کشور تا دیگر شاهد رد صلاحیت‌های گسترده بسیاری از نخبگان سیاسی در عرصه‌ی انتخابات نباشیم.
-4آقای روحانی حضرتعالی طبق اصول مُصَرح در قانون اساسی می‌توانید با همکاری مجلس در مسائل اساسی کشور اقدام به برگزاری رفراندوم کنید. حضرتعالی در این باب بارها سخن گفته‌اید و جامعه بی‌صبرانه منتظر عمل است تا منتقدان نگویند روحانی بیشتر مرد حرف است تا عمل.
آقای رییس جمهور ما مشکلات حضرتعالی را می‌دانیم، می‌دانیم حضرتعالی تحت فشارهای سنگین داخلی و خارجی هستید، از تلاش‌های دولت جهت اصلاح امور آگاهیم و دستاوردهای شما را مانند مخالفانتان هیچ نمی‌انگاریم اما بدانید مطالبه‌ی افکار عمومی و عقلای زمان جهت کنار گذاشتن مدیران و وزرای غیرهمسو با وعده‌های حضرتعالی حداقلِ خواسته‌های 24 میلیون نفر است.
در آخر سخنانم را با این جمله از مرحوم شریعتی به پایان می‌برم اگر در سخن من در انتقادهایی که من می‌کنم تلخی وجود دارد، این تلخی را بر من ببخشید اگر معتقدید و می‌بینید که در آن حقیقت هست. «انصاف نیوز، 14/9/97»