هفته نامه آیینه یزد

مسئول تعطیلی رسانه‌های مکتوب و مجازی استان
چه کسانی هستند؟

خبرهایی که درباره مطبوعات استان‌های کشور منتشر می‌شود حکایت از آن دارد که گردانندگان بعضی از رسانه‌های محلی با مشکلات مالی روبرو هستند و نمی‌توانند نشریه را منتشر کنند و تعدادی رسانه‌های مکتوب و مجازی در حال تعطیل شدن هستند. این قبیل سایت‌ها و روزنامه‌ها از طرف هیچ حزب، دسته، گروه و انجمنی پشتیبانی و حمایت نمی‌شوند.
بدیهی است آنچه به اطلاع خوانندگان می‌رسد اظهار نظر شخصی می‌باشد. روزنامه‌ها و نشریاتی که متعلق به شخصیت‌های حقوقی یا حقیقی نیستند خود را مستقل می‌دانند. معمولاً نشریات مستقل بیشتر با مشکلات مالی روبرو هستند و با موانعی که احیاناً برای آنها پیش می‌آید باید دست و پنجه نرم کنند.
در این ستون روی سخن با نویسنده مقاله است که لازم است به تذکرات توجه نموده و پاسخ پرسش‌های زیر را ارائه نماید.
- در آگاهی بخشی به جامعه و در انعکاس خبرها و حقایقی که در گوشه و کنار شهر می‌گذرد تاکنون چه توفیقاتی به دست آورده است؟
- آیا صفحات نشریه را با اخبار ارسالی از روابط عمومی‌های ادارات پر می‌کند؟
- در سال چند بار گزارشی از سرگردانی و رفت و آمد ارباب رجوع در نشریه خود درج می‌نماید؟
- هرگاه وزیر یا مقام ارشد اجرایی به استان مسافرت می‌کند می‌تواند یا فرصت پیدا می‌کند گزارشی هر چند کوتاه و مختصر از معضلاتی که مردم در مورد سازمان و اداره متبوع مورد نظر دارند و یا با آن روبرو هستند به اطلاع مقام مافوق اداری برساند؟
- در برابر چاپ آگهی‌های رنگی، نصب بیلبوردها و بنرها و خبرنامه‌ها و نشریات داخلی بعضی از ادارات که با هزینه‌های فراوان و احیاناً برخلاف قانون و آئین نامه‌های مدون چاپ و منتشر می‌شود انتقادی مطرح می‌نماید و عکس العملی درخور و شایسته و قانونی انجام می‌دهد؟
- در هر فصل سال برای یک بار هم شده میکروفن خبرنگارش را جلو مردم قرار می‌دهد تا درد دل خود را بازگو کنند و به دنبال آن موضوع را به سمع و نظر مقامات اداری برساند؟
- وقتی روابط عمومی اداره ای صاحب نشریه را در جلسه ای دعوت می‌کند و متوقع است که با عکس و تفصیلات، خبر را درج نماید و در آخر جلسه نیز وی را برای صرف ناهار یا شام مهمان می‌نماید و در پایان یکی از این اقلام: کیفی، پتویی، فلاکس چایی، ‌کارت خریدی« ده پانزده هزار تومانی»، چند عدد لامپ، یک دست لیوان یا فنجانی البته به عنوان هدیه به او داده می‌شود چه عکس العملی از خود نشان می‌دهد؟
- هر گاه شخصیتی حقیقی یا حقوقی برای ادامه چاپ و روزنامه ای مساعدت نماید آیا صاحب نشریه را وامدار خود نخواهد ساخت ؟
حال اگر مردم از این نشریه اطلاعی نداشته باشند یا در پی تهیه و خرید آن نباشند خدای ناکرده قصوری انجام داده اند؟
مدیران مسئول نشریات و صاحبان همه رسانه‌های مستقل که به ناچار باید روی پای خود بایستند معتقدند و در نظر دارند به قانون مطبوعات عمل نمایند و از جمله خود را موظف می‌دانند مفاد ماده 2 و 3 و 4 را به شرح زیر که جهت اطلاع خوانندگان درج می‌گردد جامه عمل بپوشانند.بدان امید که بتوانند به وظیفه خود عمل کنند.
«رسالتی که مطبوعات در نظام جمهوری اسلامی بر عهده دارند، عبارتست از:
الف– روشن ساختن افکار عمومی و بالابردن سطح معلومات و دانش مردم در یک یا چند زمینه مورد اشاره در ماده 1.
ب- پیشبرد اهدافی که در قانون اساسی جمهوری اسلامی بیان شده است.
ج– تلاش برای نفی مرزبندی‌های کاذب و تفرقه انگیز و قرار ندادن اقشار مختلف جامعه در مقابل یکدیگر، مانند دسته بندی مردم بر اساس نژاد، زبان، رسوم، سنن محلی و. . .
د- مبارزه با مظاهر فرهنگ استعماری (اسراف، تبذیر، لغو، تجمل پرستی، اشاعه فحشاء و. ..) و ترویج و تبلیغ فرهنگ اصیل اسلامی و گسترش فضائل اخلاقی.
ه- حفظ و تحکیم سیاست نه شرقی و نه غربی.
مطبوعات حق دارند نظرات، انتقادات سازنده، پیشنهادها‌ و توضیحات مردم و مسئولین را با رعایت موازین اسلامی و مصالح جامعه درج و به اطلاع عموم برسانند.
هیچ مقام دولتی و غیر دولتی حق ندارد برای چاپ مطلب یامقاله ای درصدد اعمال فشار بر مطبوعات برآید و یا به سانسور و کنترل نشریات مبادرت کند.»1
اگر صاحب نشریه ای بخواهد در مسیری حرکت کند تا به وظیفه روزنامه نگاری خود عمل نموده باشد اما در بین راه بنا بدلایل متعدد به اجبار نشر و چاپ روزنامه یا هفته نامه ای که مدیر مسئولی آن را به عهده گرفته تعطیل گردد، به نظر نگارنده این سطور علاوه بر عواملی که می‌تواند دراین امر دخیل باشد مسئولیت آن به عهده کسانی نیز هست که:
- در دادن یارانه‌های مطبوعات از محل بیت المال عادلانه رفتار نمی‌کنند؟
- تنها به رسانه هایی مساعدت مالی می‌نمایند که از حزب و دسته و گروه خودشان تعریف و تمجید کنند.
- در توزیع آگهی‌ها بین رسانه‌ها و مطبوعات مساوات و عدالت را رعایت نمی‌نمایند.
- مسئولانی که ده‌ها میلیون ریال صرف چاپ و نشر عکس‌های رنگی و نصب بیلبورد و چاپ آگهی‌های متعدد در تنظیم بعضی از خبرنامه‌ها یا نشریات داخلی می‌کنند و یا برای تعریف از یک یا چند مقام اداری و اجرایی هزینه می‌کنند در حالیکه در شهرها و مناطق مدیران مسئول مطبوعاتی هستند که علاوه بر تلاش و همکاری و مساعدت اعضای خانواده خود برای چاپ و نشر روزنامه ای باصطلاح باید به این در وآن در بزنند تا بتوانند پی در پی نشریه را به چاپ برسانند.
- آیا مسئولیت متوجه بعضی از مدیران فرهنگی استان نیست که همه این وقایع و بسته شدن روزنامه و هفته نامه ای را می‌بینند و به مقامات مافوق اداری و اجرایی خود علناً‌ و رسما ‌گزارش نمی‌کنند و در برابر این تبعیضات چاره ای نمی‌اندیشند تا از تعطیلی مطبوعه ای جلوگیری گردد؟
بدیهی است تنها آمدن چند باره وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در یکسال به یک شهر و استان کارساز نمی‌باشد مهم نتیجه ای است که عاید استان گردیده است و باید دید آیا رسانه‌های مکتوب یا مجازی به حق تضییع شده خود رسیده اند یا خیر ؟
اکنون آیا می‌توان این پرسش را مطرح کرد اگر صاحب نشریه ای به وظایف قانونی خود عمل نماید و کرامت قلم را حفظ کند و با سیلی صورت خود را سرخ نگهدارد و به دنبال تملق و چاپلوسی نرود و اعتقاد داشته باشد همچنان که پیامبر گرامی اسلام(ص) فرموده است:« به صورت متملقان خاک بپاشید» آیا آنان که در یاری رساندن به او در جهت رفع تبعیض‌های موجود و مساعدت به منظور ادامه چاپ نشریه اش کوتاهی می‌کنند در نهایت مسئول نیستند ؟

مدیر مسئول

پی‌نوشت:
1- صفحه 54 کتاب قوانین ومقررات مطبوعات چاپ 1379