هفته نامه آیینه یزد

تعطیلی‌های بی‌ضابطه، ‌غیر هدفمند و زیانبار !!

به گزارش مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش حمیدرضا حاجی بابایی وزیر آموزش و پرورش با عنوان بهره‌مندی بیشتر دانش‌آموزان از اثرات معنوی و تربیتی عاشورا روز چهارشنبه 16 و پنج شنبه 17 آذرماه مدارس را تعطیل کرد و به دنبال آن لطف ا.. فروزنده معاون توسعه و سرمایه انسانی رییس‌جمهور اعلام نمود در آن دو روز دانشگاهها و ادارات و سازمان‌های دولتی تعطیل نیستند.
نگارنده در نظر دارد با نقل بخشی از« قانون اصلاح لایحه قانونی تعیین تعطیلات رسمی کشور» غیرقانونی بودن دستور حمیدرضا حاجی بابایی وزیر آموزش و پرورش را جهت اطلاع خوانندگان آیینه درج نماید باشد که در 6 سال اخیر «از زمان نشر هفته نامه آیینه یزد» برای اولین بار روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش یزد این مقاله را جهت اطلاع مقامات وزارتی ارسال نماید. پاسخ لازم از جانب هر مسئول ذی ربطی دریافت گردید در همین ستون چاپ و منتشر خواهد شد.
قانون اصلاح لایحه قانونی تعیین تعطیلات رسمی کشور
1-ماده 2-هیات وزیران با کسب نظر موافق روسای قوه مقننه و قوه قضائیه می‌تواند به مناسبت بروز بعضی حوادث و وقایع بسیار مهم بعضی نقاط یا سراسر کشور را تعطیل رسمی (عمومی ) اعلام کند.
تبصره 1-کلیه مراجع قضائی و اجرایی در این گونه موارد مکلفند برای حفظ حقوق مردم اقدام‌های قضائی و اجرایی مقرر در روزی را که تعطیل اعلام شده است در وقت مناسب دیگری که از یک ماه تجاوز نکند معمول دارند.
تبصره 2-هیات دولت مجاز می‌باشد تدابیر لازم را برای ارائه خدمات ضروری توسط دستگاههای مربوط در روزهائی که تعطیل اعلام می‌کند اتخاذ و اعمال نماید . . .
قانون فوق در جلسه علنی روز دوشنبه مورخ بیست وپنجم مردادماه یکهزاروسیصدوهفتادوهشت مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 27/5/1378به تایید شورای نگهبان رسیده است.  علی اکبرناطق نوری-رئیس مجلس شورای اسلامی
آنچه که درباره تعطیل دو روزه از صدا و سیما و خبرگزاری‌ها و رسانه‌های عمومی منتشر گردید به نظر می‌رسد مراحل مربوط به اعلام تعطیلی روزهای مورد نظر در هیات دولت مطرح نگردیده و روال قانونی خود را طی نکرده است.
ضمناً ‌نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی روز یکشنبه 20/9/90 مقرر نمودند دولت بجز در شرایط وقوع حوادث غیرمترقبه یا بروز خطری که جان شهروندان را تهدید کند مجاز نیست روزهای کاری سال را تعطیل اعلام کند.
وزیر آموزش و پرورش لازم است به این سئوال پاسخ دهد در پی تعطیلی کلاس‌ها که دانش‌آموزان و در نهایت معلمان و دبیران باید از اثرات تربیتی و معنوی عاشورا استفاده نمایند چرا همکار خود در وزارت علوم و آموزش عالی را به صدور چنین بخشنامه‌ای تشویق ننمود تا دانشجویان و در نتیجه استادان دانشگاه هم در این زمینه بهره ببرند؟
پرسش دیگری که تاکنون بی جواب مانده است این که بیش از یک میلیون دانش‌آموز در مدارس غیردولتی به تحصیل اشتغال دارند اولیای آنان برابر با قانون مصوب دولت جمهوری اسلامی ایران هزینه‌های تحصیل فرزندانشان را پرداخت می‌کنند و این خود کمک بزرگی به دستگاه آموزش و پرورش است. دهها هزار نفر به عنوان موسس و کارمند اداری و آموزشی و معلم، اداره اینگونه مدارس را به عهده دارند که از جهت دریافت حقوق و حق‌الزحمه و ساخت مدرسه و کلاس باری بر دوش دولت نمی‌نهند.
سه سال پیش قانونی در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید تا بعد از سال‌ها درخواست و پی گیری بعضی از مشکلات موسسان مدارس غیر دولتی حل و فصل گردد، صندلی‌های خالی تا حدی تکمیل و پر شود و به موضوع بیمه تامین اجتماعی کارکنان عنایت و توجه بیشتری مبذول گردد. اما قانون« اصلاح قانون تاسیس مدارس غیرانتفاعی» که در تاریخ 16/5/87 پس از تصویب مجلس شورای اسلامی به تایید شورای نگهبان رسید و در مهر ماه 87 به دبیرخانه آموزش و پرورش همه استانها ابلاغ گردیده و اجرای آزمایشی آن 5 سال بود بعد از گذشت 3 سال از تاریخ تصویب این قانون خبری از تدوین آیین نامه اجرایی و ابلاغ آن به ادارات و نهادهای مسئول نیست.
حال اگر معضلات و عدم امکانات موجود در آموزش و پرورش را به حساب کمبود بودجه بگذاریم و یا از کنار بیش از 240 هزار کلاس که نیاز به مقاوم سازی دارد و یا در حال تخریب می‌باشد بگذریم آیا بهتر نبود مقام وزارت به جای دو روز تعطیل نمودن کلاس‌ها در مدارس غیردولتی، قانون مصوب را اجرایی می‌کرد که می‌توانست تا حدی مسائل مبتلا به اینگونه آموزشگاهها را حل نماید چون کمتر از دو سال دیگر دوران 5 ساله اجرای آن قانون سپری می‌شود.
پیشنهادی که نویسنده این سطور برای بهره مندی بیشتر دانش آموزان از حماسه عاشورا دارد این است که آموزش و پرورش با کمک عده‌ای از محققان و نویسندگان جزوه‌ای در 12-10 صفحه تنظیم می‌کرد. چند جلد کتابهای معتبر و دردسترس همگان در تاریخ و واقعه جانسوز عاشورا را معرفی می‌نمود. قبل از آغاز محرم به تمام آموزشگاهها می‌فرستاد و طی دستورالعملی به معلمان سراسر کشور ابلاغ می‌نمود تا در آن 2 روز ساعاتی را به مطالعه و بررسی مطالب آن جزوه اختصاص دهند و به نوحه سرایی و سینه زنی بپردازند و حتی معلمان و مربیان مطالبی از آن جزوه را برای کودکان 6 و 7 و 8 ساله بخوانند شاید به این طریق آگاهی دانش آموزان به درس‌هایی که از قیام حسین(ع) باید بیاموزند از تعطیلی کلاس و مدرسه موثرتر بود مثلاً معلم نظر دانش‌آموزان را به مطالبی به شرح زیر جلب می‌نمود:
«رسول اکرم (ص)» فرمود: راستگوترین شما شفاعتش بر من واجب تر است. . .
مومن به وقار و نرمی و راست گویی‌اش شناخته می‌شود. حضرت صادق (ع) فرمود: به طول رکوع و سجود کسی نگاه نکنید چه بسا که به این کار عادت کرده باشد بلکه به راستگویی و امانتداری او نگاه کنید.
امام باقر (ع) فرمود خدای بزرگ برای بد‌ی‌ها قفل مقرر کرده و کلید آن قفل‌ها را شراب قرار داده و دروغ از شراب بدتر است.» 1
 . . .«پس اگر از ما بپرسند شما در روز عاشورا که «هی» حسین حسین می‏کنید و به‏ سر خودتان می‏زنید، چه می‏خواهید بگوئید ؟ باید بگوئیم: ما می‏خواهیم حرف‏ آقایمان را بگوئیم. ما هر سال می‏خواهیم تجدید حیات بکنیم، « ای کسانی که ایمان آورده‌اید چون خداوند و رسول، شما را به سوی ایمان دعوت کنند اجابت کنید تا به حیات ابدی برسید. ترجمه آیه 24سوره انفال». باید بگوئیم‏ عاشورا روز تجدید حیات ماست، در این روز می‏خواهیم در کوثر حسینی شستشو بکنیم، تجدید حیات بکنیم، روح خودمان را شستشو بدهیم، خودمان را زنده‏ کنیم، از نو مبادی و مبانی اسلام را بیاموزیم، روح اسلام را از نو به‏ خودمان تزریق بکنیم. ما نمی‏خواهیم حس امر به معروف و نهی از منکر، احساس شهادت، احساس جهاد، احساس فداکاری در راه حق در ما فراموش‏ بشود، نمی‏خواهیم روح فداکاری در راه حق در ما بمیرد. این، فلسفه عاشورا است، نه گناه کردن و بعد به نام حسین بن علی(ع)‏ بخشیده شدن! گناه بکنیم بعد در مجلسی شرکت بکنیم و بگوئیم خوب دیگر گناهانمان بخشیده شد. گناه آنوقت بخشیده می‏شود که روح ما پیوندی بخورد با روح حسین بن علی(ع). اگر پیوند بخورد، گناهان ما قطعا بخشیده می‏شود، ولی علامت بخشیده شدنش اینست که دو مرتبه دیگر دنبال آن گناه نمی‏رویم.اما اینکه گناه بکنیم، از مجلس حسین بن علی(ع) بیرون برویم و دو مرتبه‏ دنبال آن گناهان برویم، نشانه اینست که روح ما با روح حسین بن علی‏(ع) پیوند نخورده است.»2
«شما می‌پرسید که حسین بن علی (ع) به دنبال چه حکومت دینی‌یی بود و آیا این یک حکومت، ممکن بود؟ آری ممکن بود، آن حکومت دینی که سید الشهدا (ع) در راه آن شهید شد، درست در نقطه مقابل حکومت دینی قلابی اموی و عباسی قرار می‌گرفت. حضرت علی (ع) به محض آنکه بر سر قدرت آمد، معاویه را عزل کرد. آن حکومت دینی که حسین (ع) می‌خواست دوباره اقامه بشود، همین حکومت بود. حکومتی که حاکمش، علی (ع)، یکی از کارگزاران خودش را، به جرم قوم و خویش بازی در حکومت، گوشمالی داد، حکومتی که با یکی دیگر از مسئولین که خانه‌ای اشرافی برای خود ساخت، برخورد کرد. حکومتی که وقتی یکی، پارتی بازی کرد، حضرت او را کوبید. حکومتی که وقتی، فردی سهم اضافی از اموال عموم و بیت المال برای خود خواست، حضرت امیر(ع) او را پیش چشم مردم، تحقیر کرد. حکومتی که وقتی حاکم بصره در میهمانی سرمایه دارها شرکت کرد و فقط در میهمانی شرکت کرد و بر سر سفره آنها نشست، او را به شدت توبیخ کرد. حکومتی که وقتی، پسرعموی حضرت علی (ع)، در حاکمیت، خطا کرد، او را در هم کوبید و گفت: به خدا سوگند، با شمشیری تو را خواهم زد که هر کس را با این شمشیر زدم، به جهنم رفت. حکومتی که آهن گداخته به دست برادرش عقیل نزدیک کرد؛ چون سهم اضافی از بیت المال می‌خواست. حکومتی که یکی از اصحاب درجه یک خود را که آدم صالح و شریفی بود، از قضاوت عزل کرد؛ برای آنکه صدایش را در جلسه دادگاه بلند کرده بود. حکومتی که حسین (ع) به خاطر آن شهید شد، حکومتی بود که اهل سازش و سستی نباشد. حضرت امیر (ع)، نکته مهمی فرموده‌اند که باید این تعبیر را مجریان همه حکومتها ببینند. روایت بسیار مهمی است. فرمودند:«کسانی می‌توانند حکومت دینی واقعی تشکیل بدهند که اهل مداهنه و سازشکاری و مصانعه و ریاکاری نباشند؛ کسانی که با صاحبان قدرت و ثروت و با جناح‌های قوی و سرمایه‌دارها و با قدرت‌های داخلی و خارجی، معامله نکنند و نترسند؛ کسانی که محافظه کار نباشند.»3
معلم می‌تواند با جملاتی ساده و بی پیرایه و اثر گذار در مناسبت‌های مختلف از جمله در روزها و ایام سوگواری و عزاداری به دانش‌آموز‌انش بگوید: بچه‌های عزیز حدود 1300 سال از واقعه عاشورا می‌گذرد امام حسین(ع) برای اسلام و زنده نمودن امر به معروف و نهی از منکر و برای اصلاح و نجات قوم جدش حضرت محمد مصطفی(ع) قیام کرد. قومی خونخوار و دنیا دوست در برابر حضرت ایستادند آن بزرگوار و 72 تن از یاران و فرزندان و خانواده و حتی فرزند خردسال او را شهید نمودند. پدران و اجداد ما هر سال در عزاداری حسین (ع) و در مجالس و محافل شرکت و به یاد مظلومیت آن بزرگواران عزاداری می‌کردند اما بدانید ما هم باید در روضه خوانی‌ها و هیات‌ها و جلسات مذهبی شرکت کنیم و راه امام حسین(ع) را ادامه دهیم.نه تنها در دوران نوجوانی و در آموزشگاه‌ها و دانشگاه بلکه وقتی وارد اجتماع شدید و به کسب و کار پرداختید به دستورات اسلام پای بند باشید به هیچ کس ستم روا مدارید به حق خود قانع باشید، تلاش کنید، تا به جامعه و هم نوعان خود خدمت نمائید به عزاداری سنتی پای بند باشید، با راهنمایی آگاهان و دانایان به آهنگ‌های مبتذل در مراسم سینه زنی و منبرهای میلیونی و تشریفاتی و ظاهرسازی‌ها و یا دروغ‌پردازی‌های بعضی از گویندگان و عده‌ای از مداحان توجه نکنید و. ..

مدیر مسئول

پی نوشت‌ها:
1- «لولو و مرجان»، عالم جلیل القدر محدث نوری، صفحه 52 تا 56
2-«حماسه حسینی»، علامه شهید آیت ا... مرتضی مطهری، جلد دوم، صفحه 221و 222
3- «حسین عقل سرخ»، گفتگو با حسن رحیم پور ازغدی، صفحه 38 و 39