هفته نامه آیینه یزد

معرفی یزد به عنوان کلان شهر کافی نیست
اصلاح مدیریت لازم است

روز پنج شنبه 11/3/91 نامه‌ای به دفتر آیینه یزد از طریق نمابر ارسال گردید که در آن اعضای شورای شهر از استاندار به خاطر تلاش وی در جهت کلان شهر شدن مرکز استان سپاسگزاری کرده بودند.
با خود گفتم تاکنون چندین بار از جمله در تاریخ 19/2/91 مقاله‌ای با عنوان «چگونگی اجرای قانون در شهرداری یزد» در این ستون با مستنداتی از عملکرد شهرداری یزد انتقاد شد و شگفت آن که تاکنون پاسخی دریافت نگردید. آیینه یزد که از خط و سلیقه سیاسی خاصی دستور نمی‌گیرد و سعی می‌کند مستقل عمل نماید آیا سزاوار است از کنار خبر واصله از شورای شهر بگذرد.
نکته دیگر اینکه اگر افرادی به کتاب های«تاریخ جراید و مجلات ایران»، «تاریخ تحلیلی مطبوعات ایران» «تاریخ مطبوعات و ادبیات ایران» و «شرح سانسور در مطبوعات ایران» تالیف محمد صدر هاشمی،‌ استاد محیط طباطبایی، ‌مستر ادوارد براون و گوئل کوهن مراجعه نمایند در می‌یابند علی‌رغم امکانات محدود آن ایام و کمبود چاپخانه‌ی مجهز، کامپیوتر و وسایل ارتباطی لازم مطالب و مقالات مربوط به حوادثی که در یکصد سال پیش و دهه‌های قبل اتفاق افتاده و در روزنامه «سفینه نجات یزد و طوفان و. ..» چاپ و منتشر گردیده در آن کتابها و دیگر تالیفاتی که در این زمینه به رشته تحریر درآمده ثبت و ضبط شده است و مردم درباره آنها تجزیه و تحلیل می‌نمایند و از وابسته و غیر وابسته، از صداقت و شجاعت و یا ترسو و جیره خوار بودن نویسندگان آنها یاد و اظهارنظر می‌کنند که کدام یک از آنها به وظیفه و رسالت مطبوعاتی خویش عمل نموده‌اند، بنابراین به طور قطع در آینده دور و نزدیک بررسی کنندگان نشریات و رسانه‌های مکتوب این زمان نیز می‌گویند در حالی که به انتقادات آیینه یزد از سوی شهرداری پاسخی در خور داده نشده چرا مدیر مسئول آن حاضر شد تقدیر نامه‌ای از مقامات استان در جهت کلان شهر شدن یزد را بدون توضیح چاپ کند و از اعتراضات گذشته در این زمینه دم نزند؟
ضمن قدردانی از یکایک کارگران خدماتی، کارکنان و ماموران شهرداری که با احساس مسئولیت و وظیفه شناسی برای مردم در جهت پیشبرد آبادانی و آسودگی و آرامش شهروندان و ساکنان دارالعباده تلاش می‌کنند و با احترام و سپاس از کلیه دست اندرکارانی که در ساخت و راه اندازی پل‌ها، میدان‌ها و به طور کلی پروژه‌هایی که طی این سال‌ها برای آبادانی این شهر و منطقه احداث یا تکمیل نموده و به بهره برداری رسانده‌اند، و تشکر از دست‌اندرکارانی که جهت پیشبرد امور در شهرداری و سازمان‌های تابعه تلاش کرده‌اند باید اذعان کرد روزنامه نگاران و شهروندان حق دارند از اعضای شورای شهر و یا مسئولان ذی ربط پرسش‌هایی از این قبیل مطرح و درخواست پاسخگویی نمایند.
به عنوان نمونه بر اساس آنچه عده‌ای درباره حضور یا عدم حضور در محل خدمت و یا سفربه دیگر مناطق دیگر برای ادامه تحصیل شهردار نقل می‌کنند باید پرسید: در دو ماه و نیم اخیر شهردار یزد چه مدت به ماموریت و مسافرت رفته، چند روز در محل کار حضور داشته، چند بار از شهرداری‌های منطقه و سازمان‌های شهرداری یزد برای بررسی نیازها و یا حل مشکلات از سطح شهر بازدید نموده و چه گزارشی در این زمینه به شورا یا جهت اطلاع مردم ارائه داده و چند شب از این 75 شبانه روز در شهر محل مدیریت خود بیتوته نموده است؟ اگر برای انجام ماموریت خاصی یا دریافت مصوبه‌هایی برای توسعه شهر یا درخواست و اختصاص بودجه‌ای در جهت پیشرفت منطقه به تهران یا شهرهای دیگری مسافرت داشته چه نتیجه‌ای عاید مردم گردیده است؟ اگر حداقل یک بار چنین گزارشی از سوی دفتر شهردار تهیه و تنظیم و منتشر گردد جلو پخش شایعاتی از این قبیل گرفته می‌شود و یا مردم در می‌یابند این مطالب صحت داشته است.
در خبرها می‌خوانیم و می‌بینیم به مردم منطقه‌ای کم جمعیت گفته می‌شود همانند اجدادتان آمار جمعیت اضافه کنید یا می‌گفتند به هر نوزادی یک میلیون تومان پرداخت می‌گردد، امکانات زندگی از قبیل مسکن و وام و تسهیلات... در اختیار خانواده‌ها گذاشته می‌شود، حال فرض کنیم به این قول و قرارها جامه عمل هم بپوشانند. اما اگر پدران و مادران امکانات کافی ولازم برای تربیت نوباوگان نداشته باشند و یا سعی و تلاش کافی و وافی ننمایند در چند سال بعد، در آن منطقه با چه وضعی و جامعه‌ای روبرو خواهیم بود؟
حال اگر شهرنشینانی در کلان شهر قرار گرفتند و از جذب اعتبارات ویژه‌ای هم برخوردار شدند باید مردم مشاهده کنند محل سکونتشان در این چند سال چه پیشرفت‌هایی داشته یا برای آبادانی در مورد بافت فرسوده شهر چه اقداماتی صورت گرفته، بافت تاریخی در چه جایگاهی قرار دارد، وضعیت آسفالت کوچه‌ها و خیابان‌های شهر چگونه است؟ و بعد از یک یا چند ساعت بارندگی با چه وضعی روبه رو می‌شود؟ یا در این سالها که تعداد معاونت‌ها و سازمان‌های وابسته به شهرداری یزد به دو برابر افزایش یافته و هزینه‌هایی بر دوش مردم، افزون از پیش گذاشته شده شهروندان چه بهره‌ای برده‌اند؟
آیا پیش از رسیدگی به نیازهای فراوان واقعی شهروندان در سطح شهر از کیسه همان مردم و از محل بیت‌المال به دکوراسیون و تجملات اتاق مدیران در شهرداری نپرداخته ایم؟
عموم مردم اعم از کارمند و معلم و حقوق بگیر و غیره می‌دانند در این ده سال عوارض به مراتب بیشتر از حد متعارف رشد داشته اکنون آیا قرار است با کلان شهر شدن و با بعضی از مدیریت‌های فعلی چه دردی از مشکلات و معضلات همشهریان درمان گردد؟ و آیا با این تغییر و بهانه بازهم به عوارض‌های گوناگون، جهشی یا خدای ناکرده تصاعدی اضافه خواهد شد؟
آیا برای جلوگیری از ساخت و سازهای فراوان بی‌کیفیت در سطح شهر به ویژه سکونت‌گاه‌های غیررسمی چه اقدام موثری انجام شده است؟
آیا جهت به روز کردن طرح تفصیلی شهر که بیش از20 سال از زمان ابلاغ آن می‌گذرد چه اقداماتی صورت پذیرفته و آیا طرح تفصیلی جدیدی که جوابگوی نیازها و ترسیم کننده آینده درخشانی برای شهر یزد می‌باشد تهیه خواهد شد؟
آیا تاکنون مردم در جریان موازی کاری‌های شهرداری قرار گرفته‌اند؟
آیا ولی نعمتان که در سخنرانی‌ها به آنها اشاره می‌شود نباید بدانند کدام یک از خیابان‌های یزد بعد از گذشت یک یا دو سال که از عمر آسفالت آن گذشته سالم مانده است؟
اگر افرادی در ازای دریافت مبالغ قابل توجهی طرح‌هایی را به شهرداری تحویل ‌داده که پس از بررسی مشخص شده فقط نام شهر و دیار قبلی را پاک کرده و اسم یزد را بر بالای صفحه اول آن نوشته‌اند، یا هزینه‌های اضافی که در بعضی از معاملات، توافقات، موازی‌کاری‌ها، مناقصه‌ها، احداث خیابانها و پل‌ها پرداخت گردیده و احیاناً تخلفاتی در این زمینه‌ها صورت گرفته در کجا و به چه صورت بررسی شده، نتیجه کار چه بوده و عوارض دهندگان چگونه از این مسائل و رخ دادها باید آگاه شوند؟
اگر نامه‌ای که در شهرداری حداکثر 40 – 30 روزه باید پاسخ آن را داد اما با گذشت سه، چهار ( 4-3 ) برابر این مدت تاکنون متقاضی، پاسخ خود را دریافت ننموده و حداقل هفته‌ای دوبار هم به مسئولان امر مراجعه می‌نماید و همان پاسخ کلیشه‌ای که هنوز نامه شما تایپ یا امضاء نشده، می‌شنود بالاخره باید به چه فرد یا افراد یا چه مرجع و یا صاحب نفوذی مراجعه نماید؟
آیا نباید به مردم اعلام گردد شهرداری یزد ماهیانه برای تبلیغات و به ویژه چاپ و نشر «یزد آوا» چه مبلغ هزینه می‌نماید؟ و آیا راه‌های بهتر و مناسب تری نیست که مردم به نشریات و مطبوعات توجه بیشتری مبذول نمایند؟
نگارنده این سطور با احترام خاصی که برای تمامی منتخبان مردم در شورای شهر قائل است در صورتی که نحوه مدیریت شهری در یزد آن طور که باید و شاید مورد نیاز و انتظار در همه زمینه‌ها نیست پیشنهاد می‌نماید اعضا ضمن دعوت از چند نفر کارشناس و آگاه به مسائل اجتماعی و مدیرانی که در دوره‌های مختلف بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در اداره شهرداری تخصص دارند و پیشرفت شهر و دیار خود را برتر از وابستگی خطی و سیاسی به این یا آن گروه می‌دانند جلساتی تشکیل دهند و در حد امکان نظریات و حتی انتقادات و اعتراضات مردم را بشنوند تا اگر به راه‌های بهتری در اداره امور شهری دست یافتند بتوانند در جهت بهبود و رفع مشکلات موجود قدم‌های موثرتری بردارند و روش‌های موفقیت آمیز فعلی را نیز تقویت و در کنار آن این نکته را روشن نمایند که آیا « درگوشی و پچ پچ کردن» گروهی از مراجعان به شهرداری مبنی بر اینکه بعضی از اعضای شورا در جهت منافع شخصی بر خلاف قانون عمل نموده‌اند صحت دارد یا خیر؟
امید است دلسوزان جامعه، مسئولان امر، متصدیان ‌سازمان‌های عریض و طویل نظارتی موجود در ادارات و نهادها و استانداری بیش از گذشته به مندرجات روزنامه‌ها توجه داشته باشند، بعضی از رسانه‌ها نیز خود سانسوری نکنند و مشکلات ساکنان شهر را بازگو نمایند، همه دست به دست یکدیگر بدهند که در این صورت خداوند یار و یاور تلاش کنندگان خواهد بود و مردم نیز رضایت بیشتری خواهند داشت.
با این آرزو که پروردگار متعال به یکایک مسئولان و مدیران جامعه اسلامی توفیق عنایت فرماید بتوانند به هموطنان خود خدمت نمایند.
حسن ختام مقاله، به درج توضیح بخش پایانی فرمان مظهر عدل و اولین پیشوای شیعیان جهان حضرت علی (ع) به مالک اشتر پیرامون آباد نمودن شهرها اختصاص می‌یابد:
«آنجا که مولای متقیان از خداوند سبحان می‌خواهد که آثار نیکو و مفید برای مردم از مالک و خود آن بزرگوار در شهرها یادگار بماند،‌ و آثار عام المنفعه و باقیات صالحات به طور کلی از آن دو بزرگوار در طول تاریخ مورد استفاده بندگان خدا واقع شود این موضوع را هم امیرالمومنین علیه‌السلام در بیان اهداف چهارگانه از این فرمان و اجرای آن به وسیله مالک اشتر با تعبیر – وعماره بلادها یعنی آباد نمودن شهرها- فرموده‌اند و بدیهی است که منظور از آبادی شهرها، ساختن عمارت‌ها و کاخ‌های مجلل که انسان‌هایی فقیر از نظر مادیات و روحیات در آنها زندگی کنند نیست بلکه مقصود در آوردن شهرها به صورت آشیانه‌ای زیبا و مناسب با نیازهای حیاتی است که مردم در هیچ یک از لحظات زندگی با درد جانکاه نومیدی و اختلال حیات مستند به سوء مدیریت سیاسی در ساختن آشیانه زیبای زندگی احساس زجر ننمایند...»1

مدیر مسئول

پی نوشت:
1- «حکمت اصول سیاسی اسلام»، علامه محمد تقی جعفری، صفحه 278-277