هفته نامه آیینه یزد

آتش سهمگین عتاب و خطاب دولتمردان
و دودی که به چشم مردم می‌رود

روز 15بهمن ماه جاری هنگام بررسی استیضاح وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، مجلس شورای اسلامی تبدیل به یک جلسه تاریخی گردید که کمتر می‌توان در دوران انقلاب اسلامی نظیری برای آن نشان داد. شانزدهم بهمن 34 سال پیش هنگام معرفی شادروان مهندس مهدی بازرگان به عنوان نخست وزیر دولت موقت با حضور مردم و بیش از 400 نفر خبرنگار داخلی و خارجی در مدرسه علوی تهران که حکم نخست وزیری نیز توسط آیت ا...هاشمی رفسنجانی قرائت گردید امام خمینی (ره) فرمود:« آرزوی یک همچون حکومتی داریم، ‌یک حکومت عادل که نسبت به افراد رعیت علاقه‌مند باشد، عقیده‌اش این باشد که من باید نان خشک بخورم که مبادا یک نفر در مملکت من زندگی‌اش پست باشد، ‌گرسنگی بخورد، ‌ما می‌خواهیم یک همچو حکومت عدلی ایجاد کنیم». 1
24 دیماه 1357 بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در مصاحبه با روزنامه «لیبرال» چاپ توکیو و اوزاکا که می‌پرسد می‌خواهید چه حکومتی در ایران ایجاد کنید؟
گفتند:« کسانی که سابقه خیانت دارند و برخلاف معیارهای اسلامی ثروت اندوزی کرده‌اند تجاوز به حقوق دیگران کرده‌اند، ‌حق دخالت در این حکومت را ندارند و ما امیدواریم که ایران اولین کشوری باشد که به چنین حکومتی دست یابد. حکومتی که کوچکترین فرد ایرانی بتواند آزادانه و بدون وجود کمترین خطر به بالاترین مقام حکومتی انتقاد کند و از او در مورد اعمالش توضیح بخواهد» 2 
اینک نظر خوانندگان را به فرازهایی از پاسخ‌های رییس مجلس به سخنان رییس‌جمهور پیرامون موارد مطرح شده در جلسه استیضاح وزیر کار جلب می‌نماید:
« تمام حرف شما اتهام به رئیس مجلس و رئیس قوه قضائیه بود. من هم رئیس مجلسم و اینجا می‌خواهم جواب شما را بدهم؛ شما در سرتاپای این استیضاح اتهامات و تهمت‌هایی به من گفتید و مطابق آئین‌نامه دو برابر وقت شما من فرصت دارم که جواب دهم.
شما فرمودید بعضی از مسائل سیاسی است؛ 2،3 سال است که تحت شدیدترین فشارها هستید؛ مشکل اینجاست شما افرادی را به عنوان یاران خودتان انتخاب کرده‌اید که این افراد پرونده‌هایی دارند و نمی‌گذارید که این پرونده‌ها رسیدگی شود؛ فشاری نیست. اگر از من می‌پرسید همین مطالبی که گفتید به دادگاه بدهید تا رسیدگی کنند، مگر ما از کسی دفاع می‌‌کنیم. ما اگر نزدیک‌ترین فردمان هم تخلف کنند می‌گوییم رسیدگی کنند ولی شما نمی‌گذارید رسیدگی شود و اشکال کار اینجاست.
یک مرتبه با مصوبه دولت روبرو شدیم که این سازمان را بر خلاف قانون زیر نظر معاون اول بردند و وزیر هم گفت دیگر از من کاری ساخته نیست، خوب این مسخره کردن قانون است، خلاف قانون است، چطور توقع دارید رئیس مجلس ساکت باشد.
البته من اطلاعات زیادی دارم ولی مصلحت نمی‌بینم راجع به اطرافیان ایشان (رییس جمهور) چیزی بگویم؛ من مثل ایشان لازم نمی‌بینم کشور را متشنج کنم.
راجع به بستگان من هرچه دارید بگویید و من هیچ مشکلی ندارم؛ بین خودم و خدایم، من وضع روشنی دارم؛ بیایید بگویید نتیجه همه این حرف‌هایی که زدید چه بود؟
به نظر شما این یک اقدام توطئه‌آمیز علیه رئیس قوه مقننه نبود؟ که آقای مرتضوی یکی از بستگان ما را به دفترش دعوت می‌کند و بعد فیلم می‌گیرند پس معلوم است که برنامه داشته‌اند؛ مگر وقتی شما در ملاقات‌ها به اتاق ما می‌آیید ما فیلم می‌گیریم؛ ما نمی‌دانیم دستگاه رئیس‌جمهور چطور است ولی ما که فیلم نمی‌گیریم؛ به نظر شما این توطئه‌آمیز نیست.
بنده با برادرم ارتباطی ندارم؛ رئیس‌جمهور هی می‌گفت، آقای فاضل لاریجانی! در این کشور خیلی‌ها با هم نسبت دارند اما رفتارهایشان متفاوت است؛ ما با هم ارتباطی نداریم؛ آقای فرهنگی با آقای فاضل لاریجانی تماس گرفته که از آقای فرهنگی می‌خواهم بگوید که ایشان چه گفته است.
این‌ها را ما صداقت نمی‌دانیم؛ این رفتارها و بداخلاقی‌ها بلای جان کشور شده است؛ این‌ها مشکلات اخلاقی جامعه ماست؛ این آقایی که شما نام بردید اصلا در اطراف من نیست و هیچ مسئولیتی هم از جانب من ندارد؛ اما فرق قضیه من با شما این است که با این همه مشکلاتی که اطرافیان شما دارند و حتی بعضی از آنها تحت تعقیبند و پرونده دارند، همچنان شما آنها را ابقا می‌کنید و روی آن هم می‌ایستید و مشکل این است؛ دو طرز تفکر وجود دارد، ما می‌گوییم اگر یکی از اطرافیان اشکال داشت رسیدگی کنید ولی شما مانع می‌شوید و یک بار هم در مصاحبه گفتید که خط قرمز هستند. این خلاف حق است، این خلاف عدالت است؛ چه فایده‌ای دارد که مرتب ما از عدالت صحبت کنیم ولی با این روش‌ها کیان اخلاق جامعه را به فساد بکشیم.
مسئله را مطرح کردید؛ اتفاقا خوب شد این مسائل را گفتید؛ شما که مرتب می‌گویید بگم، بگم، و این مسائل را در کشور راه انداخته‌اید، امروز این فیلم را پخش کرده‌اید تا مردم شخصیت شما را بهتر بشناسند.
محمود احمدی‌نژاد از لاریجانی خواست تا به او هم اجازه صحبت دهد اما لاریجانی در پاسخ احمدی‌نژاد گفت که شما یک سری اتهامات را مطرح کردید و بنده هم جواب شما را دادم.»3
پرسش‌هایی در این زمینه در جامعه مطرح است از جمله:
-در صورتی که فردی پیش از برگزاری نمازجمعه یا در یک جلسه رسمی یا در میدان بهارستان تهران روی چهار پایه‌ای بایستد و نظیر مطالب فوق را برای حاضران و رهگذران بازگو ‌نماید، ماموران و متصدیان امر چگونه با او برخورد می‌کنند؟
-مردم در انتظار هستند که عکس‌العمل دستگاه‌های ذیربط درباره آمران و عاملان فیلمبرداری و ضبط و پخش مخفیانه صدا و تصویر را ببینند.
-مکرر در مجلس هشتم و نهم عده‌ای از نمایندگان و ناطقان پیش از دستور به بعضی از مقامات سه دهه اخیر کشور و یا خانواد‌هایشان توهین نمودند و بدون این که اتهامات منتسبه در دادگاهی ثابت شده و منجر به صدور رای محکومیت شده باشد با کلمات و جملات زشت و سخیف از آنان یاد نمودند و رییس مجلس هیچ عکس‌العملی در برابر آن اتهامات از خود نشان نداد. اما چرا هنگام سخنرانی محمود احمدی‌نژاد بلافاصله ماجرا را از فاضل لاریجانی پرسیدند و پاسخ وی در مجلس به اطلاع مردم رسید؟
-مگر دولتمردی می‌تواند در برابر قوه قضاییه، ‌مانع رسیدگی به پرونده اتهامی اطرافیان و یاران خود در هر مقام و مرتبه‌ای باشند بشود؟
-مطالبی که رییس‌جمهور از جلسه فیلمبرداری بازگو می‌نماید با آنچه برادر رییس ‌مجلس گفته است متفاوت می‌باشد حقیقت و واقعیت چیست؟
-در اسلام ریختن آبروی مومن حرام است، ضمناً مجلس حق نظارت و تحقیق و تفحص در کلیه امور مملکت را دارد حال مجلسیان با افرادی که جو جامعه را با صحنه سازی و از راه غیرقانونی به هم می‌زنند چگونه برخورد می‌کنند؟
-پیش از اینکه نمایندگان بخواهند از تریبون مجلس با سخنرانی و نصیحت دولتمردان را به رفتار منطبق با اصول اسلامی توصیه و سفارش نمایند یا آنان را مردود قلمداد کنند آیا شایسته‌تر آن نیست بر اساس قسمی که در آغاز دوره نمایندگی خورده‌اند از قانون اساسی دفاع کنند و در انجام وظایف نمایندگی امانت و تقوی را رعایت نمایند؟
-رییس مجلس که اظهار می‌دارد محمود احمدی‌نژاد چند سال است ادبیات بگم، بگم را ترویج نموده چرا در این زمان و دیرهنگام نسبت به چنین رفتاری معترض می‌باشد؟
-نماینده‌ای از یک جمله و کلمه‌ای شعار گونه که از سوی رییس‌جمهور در مراسم 22 بهمن امسال بیان گردیده انتقاد می‌نماید و می‌گوید طرح این موضوع سوء استفاده از امکانات و تبلیغ انتخاباتی است بنابراین چرا چهار سال پیش که احمدی‌نژاد با استفاده از امکانات دولتی برای تبلیغات انتخابات از شهری به شهری و از استانی به استانی دیگر می‌رفت و یا بعضی از وزرا و دولتمردان در روزهای رسمی و با صرف بیت‌المال و هزینه‌های زیاد به نفع وی تبلیغ می‌نمودند اعتراضی به عمل نیامد؟
-چه بسیار خانواده‌هایی که با کمال تاسف فرزندان یا نان‌آور خانواده‌اشان در پی اعمال غیر قانونی، سرقت و زورگیری نمودند و از طرف ماموران البته به حق و قانوناً تحت تعقیب قرار گرفتند، دستگیر شدند و به اتهام دزدیدن وجوه و اموالی محاکمه و به زندان یا قطع دست محکوم گردیدند و می‌بینیم چه مشکلاتی که وابستگان به‌ ویژه زن و فرزندانشان متحمل شده و می‌شوند و یا تعداد قابل توجهی به اتهام ضبط و فیلم‌برداری از صحنه‌هایی بدون اجازه و مخفی طبق قانون مصوب جمهوری اسلامی ایران در دادگاه‌ها محکوم و به سزای اعمال خلاف خود رسیدند، اکنون که در بعضی از پرونده‌ها و فیلم‌ها و نوارها که سخن از سوء استفاده عده‌ای گاه تا صدها میلیارد تومان یا دهها و صدها میلیون دلار است، آیا طبق قانون برای برخورد و مقابله با متهمان این گونه پرونده‌ها بدون اعمال هر گونه تبعیض چه کرده‌ایم؟ در یک کلام آیا این اتفاقات و رخدادها نشانگر این معنی نیست که به موقع عکس‌العمل لازم نشان ندادیم؟آیا به قول آیت‌ا... رضا استادی دیر بیدار نشدیم؟!! گفته‌اند: که خواب مانده را بیدار کردن سهل است اما آنکه خود را به خواب زده، بیداریش ممکن نیست. این حوادث ناگوار چون آتشی سهمگین است که خدای ناکرده دود به جا مانده از آن چشم مردم شریف را که برای بقای این نهضت و انقلاب از جان و مال و حیثیت و جوانان عزیز خویش مایه گذاشتند، کور خواهد کرد.
-وقتی عده‌ای از مسئولان و دولتمردان کشوری این چنین بی‌پروا باعث سلب حیثیت و آبروی افراد بشوند بر دیگران چه جرمی است؟
-آیا این است شیوه و روش زمامداری؟
-مگر ما خود را پیرو مولای متقیان امام‌ علی بن ابیطالب(ع) نمی‌دانیم؟
چون این گره گشایم، وین راز چون نمایم؟
دردی و سخت دردی، کاری و صعب کاری  

مدیر مسئول

پی نوشت‌ها :
1- «مجموعه آثار امام خمینی(ره)»، جلد ششم، صفحه 57
2- «طلیعه انقلاب اسلامی»، چاپ 1363، صفحه 321 و 322
3- خبرگزاری‌های مختلف و روزنامه جمهوری اسلامی-16/11/1391