هفته نامه آیینه یزد

مقصر حقیقت ناگویی بعضی از مسوولان کیست؟

به جان خودم حضرت محمودی سابق بی‌تقصیر بود، مقصر اصلی این خبرنگاران چشم آبی خارجی یا «جوگیر شدن مسئولان» هستند!!
عجب بی‌انصاف بودیم می‌گفتیم چرا رییس‌جمهور محبوب سابق در جلسات مصاحبه با خبرنگاران و روزنامه‌نگاران خارجی بعضی چیزها را انکار و ایران را سرزمین گل و بلبل می‌خواند و این گونه وانمود می‌کند که به قول شیخ اجل حتی پلنگان هم خوی ددمنشانه را رها کرده‌اند.
عجب به جمال آقای ظریف که با آن همه کیاست و سیاست وقتی یادش آمد که دوباره باید به ایران برگردد و جواب دلواپسان و سردار قلم کیهان نشینان را بدهد گفت: ای خبرنگاران! این چیزها که می‌پرسید، در ایران نداریم من هم اصلا ظریف نیستم، زیرا یک دیپلمات وقتی مفید فایده است که «سرش به سلامت و زبانش در کام باشد» اگر چنان فشاری هم به شما وارد شده بود که دیسکتان به صفحه‌تان می‌چسبید و باید با صندلی چرخدار به دیدار خانم اشتون می‌رفتید آن چیزها که سوال شده بود که هیچ، حتی هر شیخ دیپلماتی هم شاید آن را تکذیب می‌کرد. راویان آثار و طوطیان شکرشکن شیرین گفتار آورده‌اند که حکیمی فرموده بود! پسرم زیر بار زور نرو، مگر آنکه زور پر زور باشد!‌!

زبان دراز