هفته نامه آیینه یزد

سایتی که در دارالعباده بی‌پروا تهمت می‌زند!!

بزرگان دین و اخلاق و ادب به ما آموخته‌اند هر فرد اعم از خبرنگار یا فعال مطبوعاتی و مدیرمسئول نشریه و یا حامی هر انجمن که منتسب به گروه و دسته و حزب و مجمعی باشد و به اصطلاح بخواهد به خیال خود بدون تامل و تدبر برای به کرسی نشاندن نظرات جناحی و گروهی خود و با خط و مشی و سلیقه سیاسی خاصی به وسیله دروغ‌پردازی قلمفرسایی کند یا خدای ناکرده بر خلاف معیارهای اسلامی و قانونی مطلبی بنویسد یا سخنی بگوید و یا تحقیق نکرده خبری را پخش و منتشر نماید و با آبروی برادر دینی خویش که ارزش حفظ و حرمت آن را همانند خون مسلمان دانسته‌اند بازی کند لازم است قبل از این گونه اقدامات به عنوان انسانی آزاده و مستقل به این نکته عنایت داشته باشد که «تکیه بر اخبار غیرموثق بسیار خطرناک و موجب از هم‌پاشیدگی نظام جامعه‌ها است، مصائب فراوانی به بار می‌آورد، حیثیت و حقوق اشخاص را به خطر می‌اندازد، و انسان را به بیراهه و انحراف می‌کشاند، و به تعبیر جالب قرآن... سرانجام مایه ندامت و پشیمانی خواهد بود.»1
بارها د‌یده‌ایم و خوانده‌ایم و شنیده‌ایم در ادوار مختلف افرادی به ظاهر با ادعای طرفداری از گروه و حزبی بر اساس فکر و منطق صحیح عمل نکرده و از روی هوی و هوس و به علت دست یابی به مقام و منصب و قدرت چیزهایی گفته و نوشته‌اند که در آن صورت شاید خدای ناکرده همانند کسانی باشند که: « در روز رستاخیز بار سنگین گناهان خویش را باید بر دوش بکشند و هم چنین بار گناهان کسانی را که با بی‌خبری و جهل خود گمراه ساختند.»2
اسلام‌شناس معاصر استاد محمدرضا حکیمی بعد از نقل احادیثی از فرمایش حضرت ختمی مرتبت محمدمصطفی(ص) و ائمه بزرگوار علیهم صلوات‌ا... اجمعین درباره این مهم که آمران به معروف و ناهیان از منکر علاوه بر شرایط لازم باید با رفق و مدارا عمل کنند می‌نویسد: «امر به معروف و نهی ازمنکر وظیفه‌ای بسیار ظریف و حساس است. این چنین نیست که بشود به نام این وظیفه کسانی خشن، عوام و بی‌تربیت را به جان مردم انداخت، باید افرادی عالم به دین و احکام دین و عامل به دین و احکام دین تربیت شوند و صلاحیت انسانی و شخصیتی داشته باشند و اعمال عقده‌های روانی نکنند و شرایط و خصوصیات کار را خوب یاد بگیرند و احکام فقهی و اخلاقی و اجتماعی امر به معروف و نهی ازمنکر را بدانند و ملتزم به رعایت آنها باشند... رعایت نکردن این امور و ظرافت‌ها و مناسبت‌ها، موجب وهن اسلام و احکام اسلامی و ابطال «رافت اسلامی»‌ و «نصیحت محمدی(ص)» است و موجب افت احکام خدا و زدگی مردم به خصوص جوانان از دختر و پسر از دین و خیرخواهی دین خواهد شد... حکومت‌هایی که مدعی عمل به اسلام هستند و نام اسلامی برخود نهاده‌اند بیشتر از هر کس در این باره مسئولند عالمان با نفوذ دین، ‌نیز مسئولیت کمتری ندارند.3
راقم این سطور که امید به الطاف الهی و عنایات خاصه ائمه اطهار(ع) دارد و ملتمس دعای نیکان و برگزیدگان درگاه ربوبی است، این دعای ماثوره از حضرت سیدالساجدین (ع) را زمزمه می‌کند که آن امام بزرگوار در پیشگاه پروردگار یکتا عرضه می‌داشت:«...مرا عمر طولانی عطا فرما مادام که عمر من در راه اطاعت تو صرف گردد پس هرگاه عمرم چراگاه شیطان شود در آن زمان مرا قبض روح کن پیش از آن که خشم تو بر من سبقت گیرد و غضبت حتم گردد...»‌4 مناسب می‌داند جهت روشن کردن کسانی که عنان قلم را رها نموده و از تهمت و افترا زدن ابایی ندارند اعلام نماید: از سن 18 سالگی به عنوان معلم به استخدام آموزش و پرورش در آمده و در مدت 56 سال تدریس، کار و فعالیت اجتماعی، مسئولیت در امور اداری، اقتصادی، اجرایی، آموزشی از آموزگاری دبستان‌های ورامین تهران تا انجام وظیفه در سمت مشاوره و نمایندگی تام‌الاختیار شهید محمدعلی رجایی و ده سال انتشار بدون وقفه هفته نامه «آیینه ‌یزد»، در هیچ مرجع قانونی محکوم نگردیده و حکمی علیه وی صادر نشده است. چند سال قبل هم در پی شکایت یکی از مقامات، به دادگاه مطبوعات احضار که در وهله اول رای به پرداخت یک میلیون ریال جریمه صادر گردید ولی در نهایت با رسیدگی مجدد، دیوان عالی کشور حکم صادره را نیز «‌نقض ‌بلاارجاع» اعلام نمود.
در یک سال اخیر بارها فرد یا افرادی به عنوان خبرنگار یا وابسته به «سایت یزدرسا» مطالبی خلاف واقع درباره مدیرمسئول آیینه یزد منتشر نموده‌اند که توضیحات و تذکرات قبلی نه تنها باعث نگردیده روش غیرقانونی و غیر اخلاقی گذشته را ترک نمایند بلکه با عباراتی زشت‌تر و زننده‌تر به تهمت‌ها و افتراها افزوده‌اند.
به منظور رعایت موازین قانونی و حقوق شهروندی و دادخواهی بر ظلمی که رفته است و از همه مهمتر جهت جلوگیری از اسراف و یا حیف و میل بیت‌المال نامه‌ای تنظیم و به بعضی از مقامات فرهنگی استان ارسال گردید که جهت ضبط در تاریخ جراید استان و تنویر افکار عمومی و انجام رسالت مطبوعاتی در نظام جمهوری اسلامی ایران به شرح زیر منتشر می‌گردد.
باسمه تعالی (شماره 147مورخ 24/12/94)
مدیریت محترم اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان یزد/مدیریت محترم روابط عمومی استانداری یزد
با احترام به استحضار می‌رساند سایت یزدرسا در چند مقاله با جملات و عباراتی سخیف و کذب و اهانت‌آمیز مطالبی علیه اینجانب درج و از جمله ادعا نموده است:
- مدیر مسئول آیینه یزد با استفاده از رانت و امکانات بیت‌المال به آلاف و الوف رسیده است
- عنصری قلم به دست می‌باشد.
- آلت دست حزب و افراد صاحب نفوذ و قدرت است.
- نه تنها سینه چاک اصلاحات بلکه در حمله به منتقدان شهره است.
- مجیز گوی دولت در «گاهنامه خود» می‌باشد.
‌- از آیات قرآن و روایات معصومین علیهم صلوات ا... سوء استفاده می‌کند.
-اظهاراتش دروغ و کذب است.
- یک عمر به هتّاکی عادت کرده است.
- بازیچه سناریویی است که دولت یازدهم ترتیب داده است.
- خود را به عنوان «‌نخبه» جا زده است و...
بنابراین شرعاً ‌و قانوناً ‌وظیفه دانستم از نویسنده یا نویسندگان و مسئول سایت یزدرسا به مراجع قضایی شکایت کنم تا موضوع بررسی و احقاق حق گردد.
استدعا دارد اگر نام و آدرس مسئول آن سایت در آن اداره کل ثبت و ضبط می‌باشد در اختیار اینجانب قرار دهید تا اقدام لازم معمول گردد.
بدیهی است در صورتیکه مسئولان محترم ذی ربط به موقع تذکرات لازم را به گردانندگان سایت یزدرسا می‌دادند اعم از اینکه مجوز داشته یا نداشته باشند این گونه عده‌ای از جمله حقیر را مورد حمله قرار نمی‌دادند.
اثرات سوء این نوع رفتارها و اهانت‌ها و افتراها و توهین‌ها آنگاه بیشتر نمود پیدا می‌کند که نویسنده یا نویسندگان این ادعاها و سخنان کذب، خود را طرفدار و حامی اسلام و انقلاب معرفی می‌کنند. با تشکر- رضا سلطان‌زاده
حسن ختام مقاله به نقل حدیثی از مولای متقیان حضرت علی(ع) و حضرت امام جعفر صادق(ع) اختصاص می‌یابد که فرمودند: «فرستاده تو بازگوکننده عقل تو است و نامه‌ات گویاترین چیزی است که از تو سخن می‌گوید.» 5
امام صادق (ع) می‌فرماید: «نامه انسان دلیلی است بر میزان عقل او و مقدار بصیرت او و فرستاده او نشانه‌ای است از مقدار فهم و ذکاوت او»6

مدیر مسئول

پی نوشت‌ها:
1- «تفسیر نمونه»،جلد 22، صفحه 157
2- سوره نحل، ترجمه آیه 25
3- «الحیاه»، جلد دهم، چاپ اول سال 1392، صفحه 180-179
4- «صحیفه سجادیه»، ترجمه استاد الهی قمشه‌ای، دعای بیستم، صفحه ‌189، سال 1346 ه.ش
5- «نهج‌البلاغه»،‌ ترجمه محمد دشتی(ره)، حکمت 301
6- «تفسیر نمونه»، جلد 15، صفحه 458