هفته نامه آیینه یزد

لزوم طرحی نو برای سفرهای استانی رییس جمهور

در دوران دولت نهم و دهم بارها در این نشریه از بیکاری و گرانی و تورم شکننده، عدم ثبات در بازار، اجرای سیاست‌هایی که منجر به کاهش شدید سرمایه مردم می‌شد، ثروت اندوزی و اختلاس و ارتشاء مفسدان اقتصادی، ‌ارائه آمارهای غیر واقعی، با یک چشم بر هم زدن وزیری را برکنار کردن، عزل وزیر امور خارجه در مسافرت خارج، ادعای هاله نور، اعلام تعطیلی در بعضی از روزهای رسمی، منتسب نمودن برنامه‌های دولت به حضرت ولی عصر (عج)، بی توجهی به مصوبات قانونی مجلس، بکار بردن ادبیات غیرفاخر و مشمئز کننده، اهانت به مخالفان سیاسی، مجلس را در راس امور ندانستن، به سخره گرفتن عده‌ای از نمایندگان مجلس،‌ پخش غیر قانونی صدای ضبط شده فردی آن هم در محل قانون گذاری، بی توجهی به وضعیت درمان و بهداشت جامعه، اولویت دادن به واردات سنگ پا و دسته بیل و وسایل آرایش و... اما بی توجهی به اختصاص ارز برای خرید داروهای مورد نیاز مردم، بی‌احترامی به عده‌ای از بزرگان و همراهان و یاران صدیق امام خمینی(ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، بگم‌بگم‌ها در مناظرات انتخاباتی سال 1388، قطعنامه‌های ظالمانه صادره علیه ایران اسلامی را کاغذ پاره نامیدن، بردن دهها نفر در مدت چندین سال به مجمع عمومی سازمان ملل و پرداخت هزینه‌های آنان از بیت‌المال، ‌عدم استفاده صحیح از درآمدهای کلان نفتی، نحوه سفرهای استانی و عدم رعایت کرامت انسانها و ساعتها جمعیت را سرپا نگه داشتن و مردم را به دنبال مرکب‌های گران قیمت دولتی دواندن و دانش‌آموزان دبستانی و بالاتر را ساعت‌ها در مسیر به صف کردن تا پرچم به دست شعار بدهند، به تعطیلی کشاندن ادارات و کارخانه‌ها در ساعاتی از ماه مبارک رمضان چه قبل یا بعد از یازده روز خانه نشینی رییس دولت، محترمانه انتقاد به عمل می‌آمد.
اکثریت مردم ایران زمین در خردادماه سال 92 به تغییر در سیاست‌های اعمال شده طی هشت ساله گذشته رای دادند. دولت یازدهم در مذاکرات هسته‌ای، ثبات بازار، کاهش تورم و گرانی، عنایت و توجه خاص به امر سلامت و بهداشت مردم، اجرای سیاست‌هایی که به اصطلاح ایران هراسی را کاهش داد و غیره به توفیقاتی دست یافت و در مواقعی چون رد صلاحیت‌های گسترده، موضوع ممنوع‌التصویری، کنترل نامحسوس،و. ... عکس‌العمل‌های مناسب و شایسته نشان داد. امید است در سال 95 بتواند در رفع فقر و تبعیض و اختلاف طبقاتی موجود، رسیدگی به زندگی معتادان، خانواده صدها هزارنفر زندانی، زنان بی‌سرپرست، فرزندان بدسرپرست و کاهش آسیب‌های فراوان اجتماعی گام‌های موثری بردارد و در حدتوان با تلاش و کوشش فراوان در تامین رفاه و آسایش بیشتر مردم و کاهش بیکاری توفیق حاصل نماید و از جمله نوع سفرهای استانی را تغییر دهد. چه لزومی دارد حجت‌الاسلام والمسلمین حسن روحانی که بیش‌از چهل سال بسیاری از افراد جامعه با سخنان و نوشته‌ها و سوابق انقلابی ایشان آشنا هستند به هر شهر و مرکز استان مسافرت می‌کند در چهارراهها و خیابان‌ها برای خوش‌آمدگویی وی بنرهای گران قیمت و پرهزینه نصب کنند. نباید اجازه داد از فرودگاه یا ایستگاه قطار چه به صورت داوطلبانه یا از قبل برنامه‌ریزی شده مردم در مسیر جمع شوند، عده‌ای دنبال ماشین‌های دولتی بدوند یا آنها را بدوانند، شخصیت و حرمت و کرامت انسانها را نادیده بگیرند و گروهی اطراف اتومبیل‌هایی که از بیت‌المال تهیه شده جمع شوند دست تکان دهند، هورا بکشند و اتفاقاتی بر خلاف آنچه در اسلام به ما آموخته‌اند صورت پذیرد.
پیشنهاد می‌گردد از نهاد ریاست جمهوری به استانداران و فرمانداران ابلاغ گردد به کلیه ادارات و مدارس اطلاع دهند در روز حضور رییس‌جمهور و هیات دولت از تعطیل نمودن به جد خودداری کنند و محل کار و تحصیل خود را ترک نکنند علاقه‌مندان از طریق صداوسیما و دیگر رسانه‌های مکتوب و مجازی در جریان امور قرار بگیرند.
«... مساله‌ی استقبال در “سفرهای استانی آقای رییس جمهور” از دولت قبل به یک بحران اخلاقی تبدیل شد.
نیروهای پایین دستی مسوول در استان ها، به هر جهتی که در خوش بینانه ترین حالت ممکن، می‌توان آن را تلاش برای کسب عزت کاذب برای روسای خود دانست، دست به هماهنگی‌های گسترده و در نهایت مردمان را برای مراسم استقبال گسیل می‌کنند.
متاسفانه در سفر اخیر آقای رییس جمهور روحانی به زادگاهش، یعنی سمنان، این زینت‌های جاهلی مجدد آشکار شد. مراسم استقبال گسترده حتی در راه آهن و در مقابل قطار که قطعا خوانندگان عکس‌های تاسف بارش را در رسانه‌ها دیده اند، می‌تواند یکی از مصادیق مدرن شده‌ی همان دویدن‌های مورد اعتراض حضرت امیر باشد. پرواضح است که این دست برنامه‌ها نه سود مادی و نه سود اخروی را برای ریاست محترم جمهوری تامین می‌کند و جز اتلاف وقت و بیت المال و بها دادن به رذیلت‌های اخلاقی چون تملق، نتیجه‌ی دیگری ندارد.
البته این سنت را می‌توان از میراث شوم دولت گذشته [دولت محمود احمدی نژاد] دانست که با بها دادن به این مسایل، مقدمات آشکار کردن این زینت جاهلی را مجددا فراهم کرد. تاریخ خود گواه است که در دوران ریاست جمهوری حجت الاسلام و المسلمین خاتمی و دولت اصلاحات، این امر به کمترین حالت ممکن انجام و مصدر این امر، به بی توجهی ریاست محترم جمهور وقت باز می‌گردد...»1
نویسنده این سطور به خود اجازه نمی‌دهد در هیچ دوره و زمانی عملکرد حاکمان را با رفتار پیامبر گرامی اسلام(ص) و ائمه اطهار(ع) مقایسه نماید اما برای آگاهی بیشتر در مورد عملکرد پیشوایان عالی‌مقام که باید رفتار آنان را الگو و سرمشق قرار دهیم بخش‌هایی از سیره حضرت ختمی مرتبت محمدمصطفی (ص) و مظهر عدالت علی(ع) که از جمله در حکمت 37 نهج‌البلاغه نیز به آن اشاره شده است از قول علامه شهید آیت الله مرتضی مطهری نقل می‌گردد:
«علی(ع) می‌گوید پیغمبران در زی قناعت و سادگی بودند و این سیاستشان بود، سیاست الهی، آنها هم دلها را پر می‌کردند ولی نه با جلال و دبدبه‌های ظاهری، بلکه با جلال معنوی که توام با سادگی‌ها بود. به قدری پیغمبر اکرم(ص) از این جلال و حشمتها تنفر داشت که سراسر زندگی او پر از این قضیه است. اگر یک جا می‌خواست راه بیفتد، چنانچه عده‌ای می‌خواستند پشت سرش حرکت کنند اجازه نمی‌داد. اگر سواره بود و یک پیاده می‌خواست با او بیاید می‌گفت برادر! یکی از این کارها را باید انتخاب کنی: یا تو جلو برو و من از پشت سرت می‌آیم، یا من می‌روم تو بعد بیا. یا احیانا اگر ممکن بود که دو نفری سوار بشوند می‌فرمود: بیا دو نفری با همدیگر سوار می‌شویم، من سواره باشم تو پیاده، این جور در نمی‌آید. محال بود اجازه بدهد او سواره حرکت کند و یک نفر پیاده. در مجلس که می‌نشست می‌گفت [به شکل] حلقه بنشینیم که مجلس ما بالا و پایین نداشته باشد، اگر من در صدر مجلس بنشینم و شما در اطراف، شما می‌شوید جزء جلال و دبدبه من، و من چنین چیزی را نمی‌خواهم. پیغمبر تا زنده بود از این اصل تجاوز نکرد، مخصوصا از یک نظر این را برای یک رهبر ضروری و لازم می‌دانست.
وقتی که حضرت علی(ع) وارد سرزمین ایران شدند و ایرانی‌ها خبردار شدند که علی علیه السلام می‌آید، یک عده از دهقانان، عده‌ای از سران کشاورزان آمدند به استقبال حضرت و شروع کردند در جلوی ایشان دویدن. حضرت صدایشان کرد و فرمود: چکار می‌کنید؟ گفتند: این احترامی است که ما برای بزرگان خود بجا می‌آوریم که در رکابش در جلویش می‌دویم. به احترام شما چنین کاری می‌کنیم. فرمود: شما با این کارتان خودتان را حقیر و پست می‌کنید، به آن بزرگ هم یک ذره سود نمی‌رسد. این کارها چیست؟ من از این تشریفات بری و مبرا هستم. انسان هستید و آزاد. من بشری هستم، شما هم بشری.»2
در سی‌وهفت سال اخیر از جمله در انتخابات دیده‌ایم تجمع و گردهم آیی‌ها، حضور مردم اطراف مرکب مسئولان، کف زدن‌ها، تکبیر گفتن‌ها، فراخوان برای آمدن عده‌ای در جلسات مختلف سبب افزایش محبوبیت یا ماندگاری مدیران اجرایی نبوده و نیست ماندن یا نماندن دولتمردان و نمایندگان پای صندوق‌های رای رقم می‌خورد.

مدیر مسئول

پی نوشت ها:
1- انصاف نیوز، 1/2/95 بخشی از مقاله سیدسبحان بطحایی در نقد سفر دولت به سمنان
2- «سیری در سیره نبوی»، استاد آیت‌ا... شهید مرتضی مطهری، صفحه 99و 98