هفته نامه آیینه یزد

در سوگ جان باختن زائران و تسلیت به بازماندگان

هفته گذشته اتوبوس حامل عده‌ای از شیفتگان و دلدادگان و محبان اهل بیت علیهم‌السلام و از عاشقان زیارت اربعین سالار شهیدان و مشتاقانی که آرزوی دیدار بارگاه با عظمت سرور آزادگان را داشتند در محور اقلید به یاسوج به دره سقوط کرد و با کمال تأثر و تأسف مصیبتی بزرگ و حادثه‌ای جبران ناپذیز به وجود آمد و سفر آنها به عتبات عالیات ناتمام ماند و خانواده‌هایی را داغدار و بسیاری از مردم شهرهای استان را عزادار کرد. به دنبال این اتفاق ناگوار 29 نفر از مردم مومن و مسلمان و دلداده اهل بیت(ع) جان به جان آفرین تسلیم نموده، دعوت حق را لبیک گفته و با عزادار نمودن تعداد زیادی از خانواده‌ها به دیار باقی شتافتند. خداوند غفار و منان رحمت‌های بیکرانش را شامل حال آنها بگرداند و صبری جمیل و اجری جزیل به همسران، فرزندان، پدران، مادران، خواهران، برادران و دوستان درگذشتگان این حادثه رقت‌بار عطا فرماید که غم از دست دادنشان بر شانه‌های خانواده‌های داغدار، نزدیکان و آشنایان سنگینی می‌کند. بدان امید که سرور و سالار شهیدان صحرای کربلا در درگاه خداوند رحمان شفاعت کند تا در گذشتگان این حادثه فراموش نشدنی با اولیا و انبیاء و شهدا و صلحا محشور گردند و مورد الطاف و رحمت‌های بیکران الهی قرار گیرند و خداوند هستی بخش زخمی‌ها و مصدومان آن پیش‌آمد دلخراش را شفای عاجل و تندرستی و سلامت توام با صبر و پایداری عنایت نماید. در اسلام به ما آموخته‌اند که «برای پیروزی در امتحانات همان است که در جمله‌ی کوتاه و پر معنی «و بشر الصابرین» آمده است. این جمله با صراحت می‌گوید رمز موفقیت در مقابل مشکلات و آزمایش‌ها صبر و استقامت است و به همین دلیل بشارت پیروزی در امتحانات را باید به افراد با استقامت داد.
چیزی که بر استقامت انسان می‌افزاید توجه به گذرا بودن این حوادث است و اینکه زندگی این جهان گذرگاهی بیش نیست. به همین دلیل ذیل آیه شریفه می‌فرماید: صابران کسانی هستند که با بی‌اعتنایی به حوادث مشکل و سخت به مبارزه بر می‌خیزند و منطقشان این است: «ما از سوی خدا آمده‌ایم و به سوی او باز می‌گردیم -آیه 155 و 156 سوره بقره-، بنابراین از مشکلات وحشتی نداریم.
هنگامی که انسان دستخوش حوادث می‌شود گاهی، اعتدال خود را از دست می‌دهد، ناگفته پیداست که هر قدر حادثه بزرگتر باشد اضطراب بیشتری خواهد داشت. در این مواقع مردان خدا چون برنامه و هدف روشنی دارند بدون تحیر به وظیفه‌ی خود عمل می‌کنند و خدا هم به آنها روشن‌بینی بیشتری می‌دهد که راه صحیح را تشخیص دهند.»(1)
البته وظیفه مردم، مسوولان، دستگاه‌های اجرایی و متصدیان امور فرهنگی و آحاد جامعه تکریم و بزرگداشت و ذکر و یاد قربانیان این حوادث و مخصوصاً جان‌باختگان این سانحه دلخراش است و بی‌تردید اعلام عزای عمومی و برگزاری مجالس ترحیم و شرکت قاطبه مردم در مراسم یادمان آنان باعث تسلای خاطر و زدودن اندکی از بسیار غم و اندوه مادران و پدران و همسران و فرزندان این عزیزان است. لیکن وظیفه بزرگتر و اقدام شایسته‌تر در جهت پیشگیری از تکرار اینگونه سوانح می‌طلبد که تمام مسئولان و دست‌اندرکاران بیش از گذشته عزم جدی در پیگیری علت وقوع این اتفاقات و برنامه‌ریزی درست و بلندمدت برای عدم تکرار این تلخ‌کامی‌ها را در دستور کار خود قرار دهند. آنها که رفتند زایر نیک سرانجام سید و سالار شهیدان بودند که از لحظه‌ای که پای در رکاب نهادند به شرف و افتخار میهمانی حضرت سیدالشهدا(ع) توفیق یافتند ولی امروز مسولین و دولتمردان مانده‌اند و سیل انبوه جمعیت مشتاق زیارت اربعین. و سوالاتی که پیش‌روی می‌باشد، باشد که احیاناً بی‌جواب ‌نماند.
1.آیا بر سرویس‌های حمل و نقل جاده‌ای و اتوبوس‌های مملو از مسافر از اقصی نقاط کشور که مسیرهای طولانی تا مرز با عراق را طی می‌کنند نظارت دقیق و درستی بر سیستم ترمز و موارد مختلف نقص فنی احتمالی آنها وجود دارد و چه نهاد و سازمانی باید مسوول و پاسخگو باشد؟
2. آیا این وسایل نقلیه با توجه به ظرفیت خاص خود مسافر سوار می‌کنند یا محدودیتی ندارند و «هرچه پیش آید خوش آید» شعارشان است و آیا شرکت‌های حمل‌ونقل مسافر وظیفه‌ای برای خود احساس می‌کنند یا خیر؟
3. جاده‌های منتهی به مرزهای انتقال زایران آیا مطابق با استاندارد و مناسب این حجم حمل و نقل هست یا نیست و آیا وقت آن نرسیده است که با توجه به اشتیاق فوق‌العاده مردم، که عشق به اهل بیت پیامبر اکرم(ص) با شیر در وجودشان آمیخته شده و با جان به در می‌شود و هر سال بر این حجم عظیم جمعیت افزوده می‌گردد آیا نباید در جهت استانداردسازی مسیرهای مزبور اقدام عاجل صورت گیرد؟
4. آیا کنترل محسوس و نامحسوس پلیس در مراکز خطر خیز و فاجعه‌ساز در ایام تردد خودروها و اتوبوس‌ها و حساسیت ویژه نیروی انتظامی در پوشش دادن تمام وسایل حمل مسافر وجود دارد؟ و آیا در جاده‌ها و مسیرهایی که راه رسیدن به مقصد نزدیک‌تر است اما جاده به هیچ‌وجه استاندارد نیست کنترل بیشتری صورت می‌گیرد؟
5. آیا وسایل ارتباط جمعی و رسانه‌ها به ویژه رسانه ملی در کنار تشویق و ترغیب مردم به زیارت عتبات عالیات به مدیران و مسافران و زایرین محترم اربعین توصیه می‌کنند که نسبت به وضعیت راننده و تعداد مسافران و کنترل سرعت و کیفیت رانندگی بی‌توجه نباشند و احساس مسوولیت کنند؟
6. عواقب سوء ناشی از بی‌خانمان شدن عده‌ای و از دست دادن نان‌آور خانواده و مشکلات بازماندگان اعم از مشکلات عاطفی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی را چه کسی پاسخگوست و حل خواهد کرد؟
7. ما هرچه در تکریم و بزرگداشت مجالس این عزیزان بکوشیم طبیعی است که پس از مدتی التهاب روزها و ماه‌های اول به تدریج فرو می‌نشیند و مردم پی کار خود می‌روند و هرکسی سرگرم کار خویش می‌شود اما آثار این زخم عمیق بر روح و روان بازماندگان روز به روز افزون می‌گردد. مبادا که در کوتاه مدت و پس از آرام شدن جو همه‌چیز فراموش گردد.
8. آیا برای تمام این آلام و رنج‌ها چاره‌جویی هست؟ اینها پرسش‌هایی است که باید برای آنها پاسخی یافت و بهترین پاسخ عزم جمعی کلیه مدیران اجرایی و دارندگان تریبون‌های رسمی و تصمیم‌گیران و برنامه‌ریزان و مجریان امور مشتاقان اربعین سرور آزادگان جهان است که بیندیشند چه باید کرد؟ تا به خواست پروردگار و به مدد ایزد منان و با توسل و توکل به حضرات معصومین(ع) در سال‌های آینده شاهد این حوادث اندوهناک و تلخ نباشیم.

مدیرمسئول

پی‌نوشتها:
 1- «تفسیر نمونه»، جلد اول، صفحه 390