هفته نامه آیینه یزد

سخنی با مدافعان دیروز تتلو

بین آهنگی که این انکرالاصوات برای امام رضا خوانده با آهنگ «کی لباستو از پشت می‌بنده» هیچ فرقی نیست. باید روحت را به تمامی به قدرت و سیاست نفروخته باشی تا با یک نظر متوجه شوی چنین ظاهری نمی‌تواند با باطن بی‌نسبت باشد و دیر یا زود طشت رسوایی این تتوی متحرک از بام خواهد افتاد. قصد طعنه زدن و سرزنش ندارم. هرچند اگر تا قیام قیامت هم کسی دست از سرزنش این دوستان برندارد نمی‌توان او را ملامت کرد با این حال سخنم چیز دیگری است. اگر حقیقتا به قبر و قیامت و این حرف‌ها باور دارید و ته دل‌تان معتقدید که حساب و کتابی در کار هست در نزد آن یگانه بی‌چند و چون توبه کنید و خاکسارانه از مردم عذر بخواهید شاید از قهر رب در امان بمانید. اما اگر صرفا به فکر تصاحب قدرتید و از الان فکر و ذکرتان تصاحب کرسی‌های مجلس و قوه‌مجریه است بازهم چاره‌ای ندارید جز اینکه یک جوری این لکه ننگ را از دامان خود پاک کنید. این ماجرا شوخی بردار نیست. به فکر فردا و پس فردا هم باشید. شما حالا حالاها قرار است دعوی دین و دینداری کنید و خود را نماینده خدا و پیغامبر جا بزنید. پس لااقل طوری رفتار کنید که بخشی از مردم حرف‌هایتان را باور کنند. سکوت در برابر این فاجعه هولناک یا توجیه، کاری از پیش نخواهد برد. برای یک بار هم شده صمیمانه از مردم عذرخواهی کنید. بگویید نفهمیدیم. بگویید سرمان کلاه رفت. بگویید سیاست‌زدگی حجابی شد در مقابل دیدگان‌مان تا حقیقتی را که خیلی‌ها می‌دیدند نبینیم. نمی‌دانم دقیقا چه باید بگویید ولی چیزی بگویید که مردم آن را باور کنند که اگر چنین نشود بد روزگاری در انتظارتان خواهد بود. «اعتماد»