هفته نامه آیینه یزد

نظام بودجه‌نویسی بدون ‌شعار

خان عمو تیم مشاوران اقتصادی خود را جمع کرده بود و در جمعشان می‌گفت: الان وقت تصویب بودجه است باید توجه همه را به صرفه‌جویی و دقت و واریز بودجه به امور ضروری جلب کنیم. سپس آرام‌تر ادامه داد منظورم جلب توجه آنها به نهاد و هیات و اداراتی باید باشد که هوای تجارتخانه و پیمانکاران ما را داشته باشند. سپس فریاد زد آیا می‌دانید که در این برهه حساس به پیچ تاریخی هم رسیدیم؟ باید در برابر فشارها مقاومت کنیم، دوام بیاوریم، تا بودجه با دقت جای خودش خرج شود! دایی جان اصلاح‌طلب که موقع پست و بودجه معمولاً یادشان می‌رود از وی دعوت کنند به‌طور اتفاقی کل جریان را شنیده بود و از پشت پنجره گفت: حاجی آقا! اتفاقاً حالا که وقت مقاومت است پیشنهاد می‌کنم بودجه جامعه‌ها، نهادها، هیات‌ها و موسسات وابسته به افرادی که صاحب تریبون هستند و همیشه مردم و دولت را به قناعت و صرفه‌جویی دعوت می‌کنند و معترضین را محکوم می‌نمایند قطع کنند آنها آزمایشی یکسالی برای رضای خدا و ایثارگرانه مثل قدیم‌ها کار کنند و حداقل بخشی از خدم و حشم و محافظان را مرخص و رانندگان را آزاد و کارمندان دفاتر را رها کنند و بهتر که نان اشکنه بخورند. خان عموجان اگر حالا یکبار هم گوش به حرف این نادان کنند بدتر نمی‌شود در ثانی نان‌خور دولت و بودجه عمومی کم می‌شود سوم آنکه تا سیه‌روی شود هرکه در او غش باشد. یعنی دیگران هم بفهمند تا چه اندازه در سخنان پر شورشان صادق هستند و شعار نمی‌دهند؟ چهارم... در این حال خان عمو فریاد زد غلومی کجایی؟ بزن تو سر دایی جان و صدای دشمن را خفه کن! ای نفوذی اجنبی و...!!

زبان‌دراز

عملیات انتحاری در قبال استعفای دسته جمعی!!

خان عموی دلواپسمان بعد از جلسه توجیهی با اصحاب و اذناب با عصبانیت فرمودند: این اصفهانی‌ها هم دیگر شورش را در آوردند، غلومی در حالیکه چماقش را در هوا می‌چرخاند، گفت: اجازه بفرمایید برویم ادبشان کنیم خان عمو گفتند: خیر مخرب‌ها از خودمان هستند چپ و چوله‌ها و کنسرتی‌ها که نیستند!! غلومی گفت: اوسا برای سی‌امین بار لوله‌های آبرسانی را ترکاندند؟ خان عمو گفتند: اگر تو اعلام موضع نکنی می‌گویم حتما شنیدید که نمایندگان استان اصفهان برای اعتراض به عدم اجرا شدن وعده‌های آب‌رسانی دولت و حذف بودجه استعفای دسته جمعی البته شاید صوری بود تا در فصل بودجه فشار به دولت و مجلس بیاورند. قلی گفت: اوسا دیگه نباید آرام نشست باید روی دستشان بلند شد و کارت برنده زمین زد!! خان عمو گفتند: پیشنهادت چیست؟ که غلومی باز فیوز عقلش پرید و گفت اوسا اجازه است؟ پیشنهاد می‌کنم نمایندگان یزد هم دسته جمعی دست به انتحار مصلحتی بزنند!! همه که رفتند و دولت اعتدال صاحب کلید ترسید نجاتشان می‌دهیم! خان عمو گویا حرف غلومی را پسندیدند چون لبخندکی زدند!!!

زبان‌دراز

تاملات فلسفی زبان‌دراززاده!

زبان‌دراززاده وقتی به افق نگاه دوخته و انگشت حماسه‌آفرین در موقع انتخابات را زیر چانه می‌گذارد متوجه می‌شوم در حالت اندیشه فلسفی با رنگ افسردگی است. دیروز نورچشمی را دوباره در این حالت دیدم و منتظر آفرینش جفنگیات فلسفی وی نشستم که ناگهان عقب‌گرد نمود و رو به والده‌شان! فرمود و گفت همه بدبختی‌های بنده و خواهران و برادرانم به خاطر یک (بعله گفتن نابه جای) شماست. والده جان اگر به جای حضرت ابوی به حاج آقا مشاور وزیر نفت (بعله) گفته بودی الان حقیر بیکار به جای کویر و یزدگردی در فرنگ بود و قر در کمر کلیپ «دابسمش» پر می‌کرد والده‌شان هم خجلت زده و متحیرانه گفتند: دختر حاج آقا و قر تو کمر یعنی چه؟ خجالت بکش بچه! برای ختم به خیر شدن اوضاع لگدی زیر خط کسری نورچشمی زدم تا حالت هشیاری پیدا کند و از اندیشه‌های فلسفی خارج شود. ضمناً عرض کردم بنده هم اگر یک میلیارد نقد و یک‌جا حق پاداش بازنشستگی دریافت می‌کردم و بعد دوباره هم استخدام می‌شدم «قر» که سهل است از دم وزارت نفت تا بانک مرکزی یک‌سره حرکات موزون انجام می‌دادم تقصیر بعله گفتن نیست قصه شانس است و البته مکان فرود هم بی‌تاثیر نیست! زبان‌دراز‌زاده اندکی آرام گرفت، خدا به خیر گرداند تا هفته آینده و طنز آیینه!!

زبان‌دراز

خان عمو و قصه پولشویی!

دایی جان اصلاح‌طلب در حال نقل قول از ظریف‌الممالک دیپلمات بود که گفته است: سود ناشی از یک فقره پولشویی چند برابر بودجه وزارت خارجه است. چشمتان روز بد نبیند همین که کلمه (پولشویی) به گوش خان عمو خورد از حجره بیرون پرید و فریاد زد... غلومی غلومی چماقت کو؟ کی بود؟ که این کلمه دشمن شاد کن را بر زبان آورد و آب به آسیاب دشمن ریخت؟ دایی جان خودش را جمع و جور کرد و گفت هیچکس نبود یک موتور سواری فکر کنم ظریف نام بود گفت و در رفت! چرا خان عمو شما جوش می‌آوری؟ پولشویی که در همه کشورها رواج دارد و با آن دولت‌ها مبارزه می‌کنند، در سطح جهان هم با قانون و تفاهم‌نامه (F.A.T.F) با آن می‌جنگند چشمتان روز بد نبیند تا این دو کلمه (پولشویی و F.A.T.F) از دهان دایی جان بیرون آمد خان عمو داد زد: یکی این بلندگوی بیگانه شاد کن را خفه کند... آمیرزا آرام دایی جان را از صحنه دور کرد و گفت: مگر نمی‌دانید دلواپسان به این دو کلمه حساسند! یادت نیست همین خان عمو قدیم‌ها به (آب نبات مغزی) حساس بود و بچه‌ها سربه سرش می‌گذاشتند نمی‌دانم چرا؟ و چه خاطره بدی از این (آبنبات مغزی) داشت؟ به محض اینکه می‌گفتند از خجالت سرخ می‌شد و فحش می‌داد... در این حال باز صدای خان عموی دلواپس بلند شد گویا یکی آدرس (پشم‌شویی) آمیرزا را پرسیده بود خان عمو با (پولشویی) اشتباهی فهمیده بود!!!...

زبان‌دراز

کی مِگَه دولت به فکر مستضعفان نیست؟

گفتند: عیب داری؟ گفت نه! ولی هرچه دلت بخواهد عیبگو دارم. گفتند: پس کل عیبی! حالا رییس‌الوزرا به دلیل موجه البته برای تحقق چند تا از قول‌های انتخاباتی خود که به بعد موکول کرده‌ است این دلیل نمی‌شود که عیبگوها بگویند آشیخ حسن اعتدال‌الملک چرخید و زیر قولش زد. یادتان هست وقتی نرخ‌ها در حال اوج گرفتن بی‌بازگشت بود رییس دولت و معاون اول محکم گفتند: خیال مستضعفین و محرومان راحت باشد زیرا نمی‌گذاریم لطمه‌ای ببینند و در تدارک بسته‌های حمایتی هستیم. باز عیبگوها خندیدند و گفتند: زبان‌دراز خوش خیال این خط و این نشان! «تا فصل بهار نمیر که بسته شیخ در راه است» ولی شاهد در رد ادعای عیبگویان دولت رسید و تعدادی نهاد و بنیاد از پرداخت مالیات معاف شدند. باز این عیبگوهای شکاک می‌گویند به محرومین و مستضعفین چه مربوط می‌شود؟ عرض می‌کنم: گرچه ربطی ندارد ولی بالای تابلویشان که نوشته شده است، بنیاد مستضعفین و امداد محرومان. ضمناً دست‌اندرکاران و مدیرانش هم اول در ردیف پایین شهرنشین‌ها و طبقات محروم بودند. گرچه در این موردِ استثنا، ملاک وضع حال افراد نیست!! پس ایهاالناس بدانید و آگاه باشید که دولتمردان که خود را اعتدالگرا می‌نامند به فکر مستضعفان هستند.

زبان‌دراز

تاریخچه طنازانه استخاره

در قدیم‌الایام بعضی ایرانیان از رعایا تا پادشاهان وقتی سر دو راهی یا چند راهی قرار می‌گرفتند و عقل کمکی نمی‌کرد یا حال مراجعه به بررسی بیشتر نبود سراغ استخاره می‌رفتند. مثلاً آن جوان که در انتخاب بین شهلای زیبای دانا و دلربا که پدری بی‌پول داشت با قمرالملوک سن و سال‌دار آبله رو که پدرش پولدار بود شک می‌کرد برای استخاره با نخود پیش رمال محل می‌رفت، یا اگر از حرف «خاله خانم باجی جان» شک داشت که به نوه دلبندش آب گوشت خروس خانگی یا شوربای کدو بدهد، یا وقتی شاه سلطان حسین علیرغم آن که صدای سم اسبان امیر افغان را می‌شنید و هنگام جنگ دو دل بود، یا سلطان صاحبقران وقتی بین رفتن به تفرج و گردش در باغ صاحبقرانیه یا شکار به شک افتاده بود فوراً سراغ استخاره‌گیر را می‌گرفتند. ولی با تحول و حرکت رو به جلو و رفتن ملت و دولت و مردم، فال قهوه و فرد جن‌گیر و رمال را جایگزین نمودند. تا اینکه دولت دانایان راستگو آمد و دور اول را طی کرد و در دور دوم همراه با گردش به راست رییس‌الوزرا، روح اجنه و رمال هم که در سرداب ریاست جمهوری از دوران گذشته مخفی شده بودند از شیشه درآمده. کار خود را کردند. شاهد بر مدعا این که حتما متوجه شدید در موقع اخذ رای اعتماد اخیر برای چهار وزیر، رییس جمهور در مجلس شورای اسلامی گفت: ایران ارزانترین کشور جهان است و ابر تورم نداریم، بعد هم فرمودند استخاره بعضی افرادی که نامزد وزارت بودند بد آمده است!! ای داد و بیداد!! نتیجه می‌گیریم در کشور ما بعد از معجزه هزاره سوم از ابتدا تا کنون برای عروس انتخاب کردن و غذای «نوه خاله خانم باجی» تا برگزیدن وزیر توسط اعتمادالملک و شیخ اعتدال چند قدم بیشتر راه نیست!! اینجا ایران است. جای تعجب هم ندارد!!

زبان‌دراز

شانس زبان‌دراز!!

حتما شنیده‌اید که ناصرالدین شاه قاجار یکی از روسای ایل قاجار را به هنگام زیارت در حرم شاه عبدالعظیم دید و از سر التفات او را احضار کرد و علت عدم شرفیاب شدن وی را پرسید آن ایل باشی با دلشکستگی گفت قبله عالم به سلامت از بدشانسی حقیر است که در عهد پدرتان دربار جای ریش سفیدان بود آن زمان ما جوانکی بی‌ریش بودیم حال در عهد شما که دوران شباب بی‌ریش و جوان است ما ریش سفید شده‌ایم!! گویا آن رئیس ایل از لحاظ شانس با زبان‌دراز بی‌شانس در یک روز و ستاره به دنیا آمده‌اند. زبان‌دراز در عهد جوانی و چابکی دستش از پست و پول و میز کوتاه بود زیرا آن دوران تکیه بر تعهد و ریش سفیدی بود و پیشکسوتان قرب و منزلتی داشتند زبان‌دراز هم صبر کرد تا در زمره باتجربه‌ها درآید که ناگهان بانگ برداشته شد: (بر بندید محمل‌ها) نوبت به جوانان چابک است و تکریم و تجلیل از آنها واجب درحالی‌که در این دوره زبان‌دراز ریشش سفید شده است. شانس که نیست، چراغ نفتی است مثل کشته شدن خاشوقچی. گاه دیده‌ایم و شنیده‌ایم در سراسر جهان گاه صد نفر سرشان را زیر آب می‌کنند، آب از آب تکان نمی‌خورد، ولی یکی خاشوقچی کشته می‌شود جهان تکان می‌خورد. ای شانس!! گویا وقتی آن را توزیع می‌کردند نمی‌دانم من کجا بودم. زبان‌دراز است و این شانس. همسر دومی هم ندارد که هشت ساعت موبایل به دست در انتظارش باشد.

زبان‌دراز

خاطرات فوتبالی

اگر فرصت کردید فیلم بازی‌های فوتبال دهه هفتاد را ببینید نکته‌های مهمی درک می‌کنید. اول کری‌خوانی در حد لنگ بود و کیسه‌کشی اشاره به لقب استقلال و پرسپولیس که حریفان به هم می‌دهند، دوم فحش‌ها در حد شیر سماور بود. به عمه داور و شوهر خاله مربی کاری نداشتند، سوم تنوع شگفت‌آور تبلیغات دور زمین بود از آنتن مریخ، یخچال فیلور، رب گوجه یک‌ویک، کاشی سعدی و حافظ، شامپو خمره‌ای داروگر، پوشک رزبرگ، پتو تابان، کت و شلوار برک، نساجی مازندران و چیت‌ری ولی در آخرین پخش مسابقه بر روی تابلوهای تبلیغاتی فقط نوشته شده بود به ایران سل پیامک بزنید!! همین اگر از زبان‌دراززاده بپرسید چی شده از روی کم‌فهمی می‌گوید: یک شهر آباد بهتر از صد تا ده خراب. هیچی خلاص پدرم سوال دارم شما درخاطراتتان تابلو کارخانه می‌خوانید یا سنگ قبر!!

زبان‌دراز

متشکریم، متشکریم!!

خوانندگان عزیز می‌دانید «آدرنالین» چیست؟ آیا می‌دانید روزی چندبار این آدرنالین خونتان را ناشی از اضطراب مفتکی بالا می‌برند؟ خودتان خبر ندارید ولی در فرنگ و غرب هرچند وقت یکبار فرنگی‌ها مجبورند دست به کارهای هیجانی و اضطراب‌دار بزنند تا این زندگی‌شان چالشی شود کارهایی مثل: قایق‌رانی یا شنا در رود خروشان، معلق شدن از پل و بلندی، ماشین‌سواری‌های دلهره‌آور و یا حداقل رفتن به تونل‌های وحشت و سوار شدن بر روی وسایل بازی عجیب و غریب ترسناک تا آدرنالین خونشان بالا رود اما در این مملکت همه چیز به کنار، هیجاناتش حرف ندارد و نیازی به اقداماتی نظیر فرنگی‌ها نیست. یعنی یک روز عادی و کسل‌کننده نداریم، گروهی یک روز هیجانی دلار می‌خرند، روز دیگر همه دلار می‌فروشند، یک روزی دلار و طلا و ملک می‌رود بالا بعضی از آنان که نخریده‌اند، سکته می‌کنند فردا عده‌ای از خریداران با ارزان شدن سکته می‌کنند و میگن الان آمده پایین و چند نفر باز سکته کردند، همزمان باهم، یهویی!! تو اتاق‌ها دعواست، یکی به اون یکی میگه ساندیس‌خور، اون یکی بهش میگه وطن فروش، عجب داستانی داریم به خدا!! ولی تا سرها گرم نباشد که کارها پیش نمی‌رود. «آدرنالین» مفتکی و فراوان فقط در اینجا...!!

زبان‌دراز

پند حکیم در این روزگار!!

در عجایب‌الکلام ابوالجفنگ‌دار قوزآبادی در وصف راه‌حل مقاومتی دکتر ولایتی آورده‌اند:
آن حکیم اطفال که طب را با امور سیاستی درآمیخته و آموخته و در کنار نامش از جمله ملقب به ابا‌المشاغل گشته است، در سن کهولت سی هندوانه با دو دست برمی‌دارد بی‌آنکه به مقصد رساند. گویند روزی اباالمشاغل سر از تفکر و تفحص برداشت و رو به مریدان کرد و گفت: غلط بود آنچه ما می‌پنداشتیم، وی را مریدی بود جلیلی نام که در وسط حلقه نشسته بود! گفت: استاد علی اکبر! کدام پند و یا دستورالعملتان غلط بود پنداشتم که اغلاط بسیار داشتیم. ولایتی زار گریست و گفت: آن قول حداد عادل که فرموده بود: باید همانند ژاپن «اسلامی» شویم بلکه من می‌گویم: باید مانند یمن «حوثی» شویم و لنگ بر کمر بسته و سرپایی پوشیده و نان خشک خوریم. سعید را اوقات تلخ شد و گفت اکبرجان!! عمرت دراز باد! از بس غرق در خدمت به مردم هستی از حالشان بی‌خبر شده‌ای زیرا! مدتهاست بسیاری از مردم چنین هستند و ما غافل! مولانا! ترسم آن است که اگر بیش از این قناعت کنند چندان دسترسی به لنگ هم نداشته باشند تا خود را بپوشانند!

زبان‌دراز