هفته نامه آیینه یزد

یک عده روزی‌شان را از حصر می‌خوردند و موافق حل آن نیستند

محمدرضا باهنر: همیشه توصیه من هم به جناح خودمان و هم به جناح رقیب‌مان این است که کار را به دست تندروها نسپارید


مصاحبه ایلنا با محمدرضا باهنر به شرح ذیل است:
تا به حال هزار پیامک با شماره تلفن‌های مشخص برای ما آمده که مملکت را نفروشید
***موضوع لوایح چهارگانه یکی از مسائلی بود که در مجلس و مجمع تشخیص مصلحت مطرح بوده و هست. FATF بحثی تخصصی است اما چرا ما در کشور در بررسی برخی از این مسائل دچار حواشی می‌شویم و چرا برخی از نمایندگان مجلس می‌گویند برای ما پیامک تهدید می‌آید و برای بررسی این نوع موضوعات ما را تحت فشار قرار می‌دهند؟ چرا بعضی‌ها می‌توانند منتخبان مردم و منصوبان رهبری را تهدید کنند؟
در مورد سوال شما موقعی است که مردم عادی حتی در کوچه و بازار و حتی در تاکسی هم که سوار می‌شوید یکی می‌گوید FATF خوب است یکی می‌گوید بد است، یکی می‌گوید کاش تصویب شود. یکی می‌گوید کاش تصویب نشود، یکی فکر می‌کند اگر تصویب شود، بدبخت می‌شویم. یکی فکر می‌کند اگر تصویب نشود، بدبخت می‌شویم. این بحث‌ها در محافل بشود اشکالی ندارد. این سوال شما برمی‌گردد به یک سری گروه‌های سامان یافته‌ای که می‌خواهند فشار ایجاد کنند. یعنی پیامک‌‌هایی که می‌آید و حتی برای خود من هم خیلی از این پیامک‌ها می‌آید ما چون در مجمع تشخیص مصلحت نظام این مساله را بررسی می‌کنیم.

معلوم است که پیامک‌ها سازماندهی شده است
دلشان هم می‌سوزد اما معلوم است که این پیامک‌ها سازماندهی شده است. چون اگر در کشور ده هزار نفر هم سازماندهی شوند و بنا باشد به 290 نماینده مجلس و پنجاه عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام پیامک دهند و فشار ایجاد کنند و گرفتاری ایجاد کنند، این دیگر افراط است و باید جلوی آن را گرفت یعنی آنجایی که این کار سازمانی انجام می‌شود، اما موقعی هست که مردم عادی این نظرات را می‌دهند که این اشکالی ندارد.

هشدار رهبری درباره اینکه مملکت را دوشقه نکنید، خیلی به موقع و به‌جا بود
***آیا تا به حال اقدامی هم شده که جلوی این اقدامات سازمان‌یافته گرفته شود؟
یک موقع است که این‌ها تهدید است و این تهدید جدی می‌شود که البته از این نوع پیامک‌‌ها برای ما نیامده بلکه خواهش و تمنا بوده و اینکه مملکت را نفروشید و اینکه قسم‌مان بدهند به خون شهدا که مواظب باشیدکه این‌ها قابل تعقیب نیست چراکه جرمی اتفاق نیافتاده بلکه حرفی زدند و نظری را اعلام کردند و کاری هم نمی‌شود کرد. اما اگر یک جایی به تهدید و مشوش کردن افکار عمومی برسد ممکن است جرم و قابل تعقیب باشد. اتفاقا همین چندی پیش خبرگان که به محضر حضرت آقا شرف‌یاب شده بودند حضرت آقا بیانات مفصلی داشتند و اتفاقا یکی از بحث‌هایشان همین بود که موقعی که یک مساله مهمی مثل یک کنوانسیون یا قرارداد بین‌المللی پیش می‌آید، شما اصلا دیو و فرشته‌اش نکنید که هرکس موافق است، دیو و هرکس که مخالف هست فرشته است، بلکه مراکزی هستند که بررسی می‌کنند، تحقیق می‌کنند و کار می‌کنند. اتفاقا هشدار و تذکر حضرت آقا خیلی به موقع و به‌جا بود که از این ادبیات استفاده نکنید و مملکت را دوشقه نکنید. متاسفانه زمان برجام هم همینطور بود، برجام هم که دولت داشت درباره آن بحث می‌کرد ممکن بود نقاط ضعف و قوتی هم داشته باشد. در این بحث هم این هشدارهایی که حضرت آقا دادند بسیار به موقع و به جا بود که مملکت را دوشقه نکنید که یک عده مخالف FATF و یک عده موافق آن باشند. این بحث‌ها می‌تواند در مراکز علمی و پژوهشی باشد حتی در محافل معمولی باشد. اگر مردم اظهار نظر عادی و طبیعی می‌دهند که این خیلی خوب است اما اگر قرار باشد این یک کار سازمان‌یافته ساختاری بشود که عرض کردم. مثلا ما 80 میلیون نفر جمعیت داریم ده هزار نفر از این جمعیت را بسیج کردن و همراه کردن و اینکه بگویند شما با پیامک‌هایتان اعضای مجمع و نمایندگان مجلس را بمباران پیامکی کنید، کاری ندارد مخصوصا اگر یک نهاد بخواهد این کار را بکند. اگر یک نهاد بخواهد این کار را بکند که خیلی برایش ساده است حتی یک گروه یا هیات مذهبی هم می‌توانند این کار را کنند و این ساختار را به وجود بیاورند.

از 500 پیامکی که برایمان می‌آید، 300 پیامک مربوط به یک استان خاص است
***حالا آیا واقعا اینچنین بوده؟ یعنی این پیامک‌ها با تهدید همراه بوده است؟
بوده یا نبوده آدم کاملا متوجه می‌شود. بله اینطور کارها اتفاق می‌افتد. یکدفعه می‌بینید 500 پیامک برای ما می‌آید از این 500 پیامک، 300 پیامک مربوط به یک استان خاص است، چون ما پیش شماره‌ها را که لااقل می‌شناسیم و چون تک تک این‌ها شماره‌هایشان روی گوشی‌های ما می‌آید، می‌توانیم بررسی کنیم که این متعلق به چه کسی است.

یک عده در جناح ما آرام در گوشمان می‌گویند ما اصولگراییم ولی به کسی نگویید
***گاهی اوقت در مجلس می‌بینیم برای دستیابی به اهداف سیاسی خاص رفتارهایی صورت می‌گیرد به عنوان مثال نماینده‌های فراکسیون امید به دیدار آقای محمد خاتمی رفتند و تعدادی از نمایندگان جناح مقابل حواشی ایجاد کردند و به آن دامن زدند ولی مثلا آقای احمدی‌نژاد که سخنرانی می‌کند و مردم را به راهپیمایی و تجمع دعوت می‌کند نسبت به این مسائل اعتراضی ندارند چرا چنین نگاهی در مجلس وجود دارد؟
ما در مملکت‌مان از نظر سیاسی به صورت کلی دو جناح داریم؛ اصولگرا و اصلاح‌طلب؛ اگر بخواهیم ریزتر بگوییم جناح معتدل هم به آن اضافه می‌شود. جناح اصولگرا و اصلاح‌طلب حزب نیستند بلکه طیف‌های وسیعی هستند. در این دو جناح هم از تندروی تندرو داریم تا معتدل و لیبرال آن جناح که هم در اصلاح‌طلبان و هم در اصولگرایان داریم. موقعی که ما جناحی بحث می‌کنیم متاسفانه هرکس که خودش را در کشور منتسب به اصولگرایی بداند، هر کاری که بکند مثلا من باهنر هم باید پاسخگو باشم یا برعکس هرکسی از اصلاح‌طلبان هرکاری بکند فرض می‌کنیم شخص یا شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان هم باید پاسخگو باشد.

کارهای مملکت را به دست افراطیون ندهیم
در اصلاح‌طلبان هم همینگونه است بارها و بارها شده یک نیروی اصلاح‌طلب پیش ما آمده و می‌گوید من به این دلایل مجبورم در این محفل اصلاح‌طلب باشم ولی شما خیلی از حال ما نگران نباشید. این وجود دارد. حالا اینکه یک عده آن‌طرف یک کاری می‌کنند و عده‌ای دیگر در طرفی دیگر کار دیگری می‌کنند، وجود دارد اما همیشه توصیه من هم به جناح خودمان و هم به جناح رقیب‌مان این است که کار را به دست تندروها نسپارید. نه ما باید کار را به دست تندروها بسپاریم و نه آن‌ها. به عنوان مثال در میان اصلاح‌طلبان هم افرادی بودند که می‌گفتند ما اصلا از ریشه شورای نگهبان و چیزهای دیگر را قبول نداریم حالا همه این بحث‌های اصلاح‌طلبان را که مثلا نباید گردن آقای عارف بگذاریم، آقای عارف اصلاح‌طلب هست ولی فرد معتدلی است و اصول قانون اساسی را می‌داند و می‌شناسد و هیچ مشکلی هم ندارد. بنابراین این حالت افراطی در بعضی محافل وجود دارد و خوب هم نیست و باید تعدیلش کرد اما توصیه باید این باشد که کارهای مملکت را به دست افراطیون ندهیم.

یک عده از حصر رزق و روزی‌شان را می‌خوردند و موافق حل آن نیستند
***با توجه به اینکه به نظر می‌رسد فضای حصر مقداری آزادتر شده اخیرا عکسی از خانواده آقای میرحسین موسوی منتشر شد و شاید خیلی‌ها متعجب شدند. بالاخره با توجه به نگاهی که مردم نسبت به حصر دارند چقدر ضرورت دارد که این موضوع را خاتمه دهیم و حل کنیم؟
مساله حصر و اینکه چرا این اتفاق افتاد و سوابق آن روشن است. سال 96 حس من این بود که این فضا کم‌کم دارد باز می‌شود و به نقطه‌ای رسیدم که فکر کردم تا دو یا سه ماه دیگر اصلا مساله حصر حل شود اما متاسفانه یکی از همین آقایان یا خودش یا دیگران یکی دوتا بیانیه بلندبالا علیه نظام و علیه رفتار سی سال و چهل سال اخیر کل نظام صادر کردند. من نمی‌خواهم متهم کنم که خود این بنده خدا این کار را کرده یا کسی در کاسه‌اش گذاشته اما موقعی که شرایط طوری پیش می‌رود که مساله حل شود، یک عده از همین تندروها می‌آیند و کار را خراب می‌کنند.
آیا کسی تعهد می‌دهد اگر محصوران آزاد شدند دوباره علیه نظام میتینگ راه نمی‌اندازند؟ یکی از این‌ها دوتا بیانیه مفصل در فاصله دو سه ماه صادر کرد درحالی که مشکل داشت حل می‌شد. نکته بعدی هم اینکه من از طرف کسی حرف نمی‌زنم و این نظر شخصی من است که این آقایان اگر قرار باشد یک زمانی هیچ محصور نباشند و هیچ محدودیتی هم برایشان نباشد، آیا کسی هست که تعهد دهد؟ بعضی می‌گویند بروند توبه کنند اما من کاری به این ندارم. اقل اقل این است که آیا کسی هست که تعهد دهد اگر این‌ها آمدند و آزاد شدند دوباره علیه نظام میتینگ راه نمی‌اندازند؟ یک موقع هست علیه مجلس می‌خواهند صحبت کنند اشکال ندارد، عیله دولت می‌خواهند صحبت کنند اشکالی ندارد بالاخره دولت همیشه یک حزب رقیب، یک حزب مخالف و یک حزب موافق خود دارد. علیه مجلس می‌خواهند نقد کنند ما هم بارها و بارها نقد کرده‌ایم اما نه علیه نظام که هیچ نظامی اجازه نمی‌دهد. شما یک نظام در دنیا سراغ دارید که اجازه دهد علیه نظامش شروع کنند به کار کردن؟ اگر قرار باشد این طور باشد که این نمی‌شود.